تنگي ٿيندي آهي، دِل دُنياوي ڪمن ۾ لڳل رهندي آهي، اهڙي صُورت ۾ گھرجي ته انسان نفس تي بَارُ وجھي عِبَادت ڪندو رهي، ڪندو رهي، اِنْ شَآءَ اللہُ الْکَرِیْم! هڪ ڏينهن ايندو ته نفس عِبَادت جو عادِي ٿي ويندو ۽ دِل ۾ عِبَادت جي لذّت پيدا ٿي ويندي۔ الله پاڪ قرآنِ ڪريم ۾ فرمائي ٿو:

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّنْ ذَكَرٍ اَوْ اُنْثٰى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهٗ حَیٰوةً طَیِّبَةًۚ-  (پاره:14،سورۂ نَحل:97)                         

ترجمو ڪنزُ العرفان: ۽ جيڪو مرد يا عورت نيڪ عمل ڪري ۽ اهو مسلمان هجي ته اسان ضرور ان کي پاڪيزه زندگي ڏينداسين.

هن آيت ۾ ٻڌايو ويو ته جيڪو مسلمان مرد يا عورت نيڪ عمل ڪري، الله پاڪ ان کي چڱي پاڪيزه زِندگي عطا فرمائيندو۔ تفسير خازِن ۾ آهي: هڪ قول جي مطابق ان چڱي زندگي مان عِبَادت جي لذّت مراد آهي۔^([1]) يعني جيڪو مسلمان چڱا عمل ڪري، الله پاڪ ان کي عِبَادت جي لذّت عطا فرمائيندو۔ هڪ بزرگ رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه فرمائي ٿو: مان 20 سالن تائين مشقت سان نمازون پڙھندو رهيس، ان کان بعد مون کي عِبَادت جي لذّت نصيب ٿي۔^([2])

نفلن جي ڪثرت ڪيو!

پيارا اسلامي ڀائرو! جيڪڏهن اسان عِبَادت جي لذّت چاهيون ٿا ته فرائض جي ادائيگي سان گڏوگڏ نفلن جي ڪثرت ڪرڻ گھرجي، نفل نمازون پڙھون، نفل روزا رکون، نفل صدقو ۽ خيرات ڪيون۔ ان جي برڪت سان به اِنْ شَآءَ اللہُ الْکَرِیْم! عبادت جي لذّت نصيب ٿيندي۔ حديثِ قدسي ۾ آهي، الله پاڪ فرمائي ٿو: ٻانهو نفلن جي ذريعي منهنجو قرب حاصِل ڪندو رهي ٿو، ايستائين جو مان ان کي پنهنجو محبوب (يعني پيارو) بڻائي وٺان ٿو۔^([3])