جي 3 آيتن کي هميشه پيش نظر رکيو: پهرين آيت:

وَ اِنۡ یَّمۡسَسۡکَ اللّٰہُ بِضُرٍّ فَلَا کَاشِفَ لَہٗۤ  اِلَّا ہُوَ ۚ وَ اِنۡ یُّرِدۡکَ بِخَیۡرٍ فَلَا رَآدَّ لِفَضۡلِہٖ ؕ

(پارہ:11،یُوْنُس:107)

ترجمو ڪنزالعرفان؛  ۽ جيڪڏهن الله اوهان کي ڪا تڪليف پهچائي ته ان کان سواءِ ڪو تڪليف دور ڪرڻ وارو ناهي ۽ جيڪڏهن اهو پنهنجي ڀلائي جو ارادو فرمائي ته ان جي فضل کي ڪو رد ڪرڻ وارو ناهي.

حضرت ابو بڪر صديق رَضِىَ اللهُ عَنْه فرمائن ٿا: هن آيت مان مون کي خبر پئي ته جيڪڏهن الله پاڪ منهنجو چڱو ڪرڻ چاهي ته ان کان سواءِ هن ڀلائي کي ڪير روڪي نه سگهندو، پر جيڪڏهن ان جي حڪم ۾ منهنجي لاءِ تڪليف لکيل آهي ته ان کي به ان کانسواءِ ڪو ٽاري نه سگهندو. ٻي آيت: الله پاڪ فرمائي ٿو:

فَاذۡکُرُوۡنِیۡۤ اَذۡکُرۡکُمۡ

(پارہ:2،اَلْبَقَرَہ:152)

ترجمو ڪنزالعرفان: تون مون کي ياد ڪر، مان توکي ياد ڪندس.

حضرت ابو بڪر صديق رَضِىَ اللهُ عَنْه فرمائن ٿا:  جڏهن مون هي آيت پڙهي ته مون الله پاڪ کانسواءِ هر شيءِ جي ياد کي ترڪ ڪري ڇڏيو ۽ انهي جو ذڪر ڪرڻ لڳس.   ٽئين آيت:

وَ مَا مِنۡ دَآبَّۃٍ  فِی الۡاَرۡضِ  اِلَّا عَلَی اللّٰہِ  رِزۡقُہَا

(سيپارو: 12، سورة هود: آيت:6)

ترجمو ڪنزالعرفان: ۽ زمين تي هلندڙ ڪو ساھ وارو اهڙو ناهي جنهن جو رزق الله جي ذمي ڪرم تي نه هجي.

حضرت ابو بڪر صديق رَضِىَ اللهُ عَنْه فرمائن ٿا: جڏهن کان مون هي آيت پڙهي آهي،