صاحِبِ اولاد سمجھي سگھي ٿو ته جوان پُٽ جو موت ڪيترو دردناڪ محسوس ٿيندو آهي پر قربان وڃجي! حضرت فُضَيل بن عياض رَحْمَةُ الـلّٰـهِ عَـلَيْه کي جڏهن هي خبر ڏني وئي ته سندن پُٽ جو انتقال ٿي ويو آهي ته پاڻ رُنا نه، دانهون نه ڪيائون، بلڪه سندن چهري تي مُرڪ ڦهلجي وئي۔ ماڻهن کي گھڻو تعجب ٿيو، پڇيائون: سائين! عجيب معاملو آهي، عام طَور تي اوهان مرڪندا نه آهيو، اڄ جوان پُٽ جو انتقال ٿيو آهي، هاڻي غمگين ٿيڻ جو موقعو آهي، لڙڪ وهائڻ جو موقعو آهي ۽ اوهان مرڪي رهيا آهيو، حضرت فضيل بن عياض رَحْمَةُ الـلّٰـهِ عَـلَيْه نهايت خوبصورت جواب ڏنو، فرمايائون: الله پاڪ جي رضا اها ئي هئي، لهٰذا مان ان جي رِضا ۾ راضِي آهيان۔^([1])

زندگی اور موت کی ہے یا الٰہی کشمکش                           جاں چلے تیری رِضا پر بیکس و مجبور کی^([2])

الله اڪبر! هن کي چئبو آهي ؛ الله پاڪ جي رَبّ هئڻ تي راضي ٿيڻ، الله منهنجو رَبّ آهي، هو منهنجي باري ۾ جيڪو فيصلو فرمائي، مون کي قبول آهي، دل و جان سان قبول آهي، خوش دِلي سان قبول آهي۔ افسوس! افسوس! اسان جو حال بلڪل اُبتڙ آهي، اسان وٽ هڪ گلاس ٽٽي پوي ته اسان غُصّي کان لال پيلا ٿي ويندا آهيون، اوچتو بجلي (Electricity) بند ٿي وڃي ته رڙيون ڪرڻ لڳندا آهيون، گاڏي پنڪچر (Puncture) ٿي وڃي ته اسان کان برداشت ناهي ٿيندو، سردي گھڻي اچي، گرمي گھڻي ٿئي، معمولي بخار اچي، صِرف هڪ ڏينهن دُڪان جي آمدن (Income) گھٽجي وڃي، پگھار (Salary) ليٽ ٿي وڃي ته