الله! الله! هغه څومره عظيم خلق وو، د ځلمي او ډير متقي، فرمانبرداره ځوي انتقال ئې اوشو او حضرت فُضَيل بن عياض رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه مُسکا کوله، ولې۔۔۔؟ ځکه چې د رَبّ رضا دغه وه۔

جے سوہنا میرے دُکھ وِچْ راضی میں سُکھ نُوں چلھے پاواں

وضاحت: يعني زما په خفګان که زما رَبّ رضا کيږي نو ماته د خوشحالئ هډو حاجت نشته، زما دا خفګان قبول دے۔

د رضا دريمه دَرجه

خوږو او محترمو اسلامي ورونړو! الله پاک زما رَبّ دے په دې د رضا کيدو يوه دريمه دَرجه هم ده او دا هغه درجه ده چې هر مسلمان له خو کم از کم په دې درجه لازمي اوسيدل پکار دي۔ دا درجه څه ده؟ حضرت ابو علي دَقَّاق رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: رضا دا نه ده چې بنده ته تکليف هډو محسوس کيږي نه بلکه رضا دا ده چې بنده د الله پاک نه ګِله نه کوي۔^([1])

تکليف راورسيدو، مصيبت راغلو، چرته خوږ شو، څوک نزدې کَس مو وفات شو، غُريبي راغله، بيماري راغله، دا څيزونه ورته محسوس کيږي، که زړه غمژن شي، که د سترګو نه اوښکي روانې شي، دې کښې هيڅ باک نشته خو دا ضروري نه ده چې په زړه کښې وسوسې راشي نو دې ته توجو نه ورکوي، په ژبه ګِلې نه راولي بلکه بنده د زړه نه