محسوسولو صلاحيت ايښودے شوے دے، دغه شان زمونږ په زړه کښې هم د رُوحانياتو (مثلاً د عبادتونو وغيره) د خوند محسوسولو صلاحيت ايښودے شوے دے۔ * چې مونږ په خپله ژبه څه څيز کيږدو نو مونږ ته پته لګي چې دا څيز خوږ دے يا تريخ، يخ دے يا ګرم دے۔ * دغه شان چې مونږ لمونځ کوو نو زمونږ زړه د لمونځ مزه محسوسوي * کله چې مونږ روژه نيسو نو زړه مو د روژې مزه محسوسوي * چې مونږ تلاوت کوو * ذِکر واَذکار کوو * د نيکئ دعوت ورکوو * نعت شريف وايو * عِلمِ دين زده کوو، غرض چې هره يوه نيکي کوو، زمونږه په زړونو کښې د دغه څيزونو د مزې محسوسولو صلاحيت ايښودے شوے دے خو څنګه چې مونږ بعضې وخت ناروغه شو، تبه مو شي نو زمونږ د خُلې خوند بدل شي، هر يو څيز تريخ تريخ لګي، دغه شان چې کله زړه بيمار وي، په زړه د غفلت پردې پرتې وي، زړه په ګناه کولو سره تور شي، تکبر، ځان خوښي، د دنيا مينه، د مال مينه وغيره باطني بيماريانې په زړه کښې ديره شي نو زمونږ زړه هم بيمار شي، بيا نه لمونځونو کښې خوند وي، نه د روژو نيولو خوند وي، نه په نيکو کښې زړه لګي، تر دې پورې چې د زړه نه د ايمان نور او د هغې مزه اووځي، د چا چې داسې حالت وي، هغوئي له پکار دي چې د خپل زړه علاج اوکړي او د دې عِلاج طريقه څه ده؟ زمونږ خوږ نبي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم مونږ ته يوه طريقه دا ارشاد فرمائيلې ده چې بنده د الله پاک په رَبّ منلو، د اسلام په دين منلو او د مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم په نبي منلو د ريښتوني زړه سره رضا شي، د دې په برکت