Book Name:Aur Ibrat-o-Naseehat
زه د زمکې په كومه حِصَّه تير شم هغه په ورځ د قيامت زما د ذِكرُ الله ګواهي وركړي.[1]
سُبْـحٰـنَ الـلّٰـه! زمونږ د بُزُرګانِ دينو كيفيات څومره ښكلي وو. اوس غور اوكړي چې مونږه زمكه په كومه خبره ګواه جوړوو. په خپلو نيکو يا په خپلو ګناهونو؟
خوږ نبـي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم فرمائي: تَحَفَّظُوْا مِنَ الْاَرْضِ يعنې د زمکې نه بچ اوسئ...! فَاِنَّہَا اُمُّکُم بيشكه دا ستاسو اصل دے، وَاِنَّہٗ لَیْسَ مِنْ اَحَدٍ عَمِلَ عَلَیْہَاخَیْراً وَّ شَرّاً اِلَّا هِیَ مُخْبِرَةٌ كوم بنده چې په دې زمكه باندې د ذرے همره نيكي اوكړي يا بدي اوكړي، په ورځ د قيامت به دا زمكه د هغه په باره كښې ګواهي وركوي. [2]
اَلْحَمْدُ لِلّٰه! زمونږ د بزرګانو عادت وو چې هغوئي به زمکه د خپل ايمان ګواه جوړوله. سیِّدي اعلٰى حضرت، امامِ اَهلِسُنَّت شاه اِمام احمد رضا خان رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه يو ځل جبل پور (هِند) ته تشريف يوړلو، هلته هغوئي د غرونو په خوا تيريدلو، هغوئي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه سره چې کوم مُريدان او نور خلق وو هغوئي مختلفې خبرې کولې، په دې باندې پير کامِل سیِّدي اعلٰى حضرت، امامِ اَهلِسُنَّت رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه اُوفرمائيل: په کلمه وئيلو باندې دا غرونه خپل ګواهان ولے نه جوړوئ۔۔۔!! بيا ئې يوه ايمان تازه کوونکې واقعه بيان کړه، اُوئې فرمائيل: د يو صاحِب معمول وو چې ووه لُوټې د جُمات نه بهر پرتے وې، کلمۀ شهادت به ئې اُووئيله او