کښې دے.^([1]) د اللهُ رَبُّ الْعِزَّت دِ په هغوئي رحمت وي او د هغوئي په خاطر دِ زمونږه بے حِسابه بخښنه اوشي.

          اٰمِين بِجَاهِ النَّبِىِّ الْاَمِين  صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم

خواجۂ ہند وہ دربار ہے اعلیٰ تیرا                                                                                                                 کبھی محروم نہیں مانگنے والا تیرا

                                                 پھر مجھے اپنا دَرِ پاک دِکھا دو!                                                                                                              آنکھیں پُر نور ہوں پھر دیکھ کر جلوہ تیرا

د مُريدانو د پاره د بخښنې زيرے

       583 هجري کښې خواجه غريبِ نواز رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه مَکّه مُکرَّمه ته حاضر شو او په حرم شريف کښې په عبادت کښې مصروفه شولو. يوه ورځ په عبادت کښې مصروف وو چې د غيب نه آواز راغلو : اے مُعِينُ الدِّين! مونږ ستا نه خوشحاله شو او ته مو اُوبخښلې ، تا ته مو په خپل قُرب کښې د عِزَّت ځائے عطا کړو ، نن چې څه غواړې غواړه ستا خواهش به پوره کړے شي. اَللهُ اَکْبَر! خواجه غريبِ نواز رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د شُکر د ډيرې جذبے نه په عاجزئ سره عرض اوکړو : مولٰی! د يو بنده د پاره به د دې نه بله لويه خوشحالي څه وي چې تا هغه په خپله بارګاه کښې قبول کړو ، د دې نه پس که زما څه خواهش وي نو هغه دا دے چې زما مُريدان اُوبخښې. اِرشاد اوشو : مُعِينُ الدِّين! ستا خواهش مبارک شه ، تر قيامته پورې چې څوک هُم ستا په سلسله کښې شاملیږي ، هغه به اُوبخښلے شي.^([2])

خواجه غريبِ نواز رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه سُلطانُ الهِند دے

      خوږو او مُحترمو اسلامي ورونړو! زمونږه خواجه غريبِ نواز رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه سُلطانُ الهِند دے ، دا سُلطاني هغوئي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه ته د دواړو جهانو سردار ، مكِّـى مَدَنـى سرکار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم عطا