وښائي، پوهه دې کړي، د هغوئي تربيت دې اوکړي، دغه شان به اِنْ شَآءَ اللہُ الْکَرِیم! حيا هم باقي پاتې شي او پۀ ډيرو دِيني مسئلو زده کولو کښې به هم کامياب شو۔

راځئ چې پۀ بارګاهِ رسالت صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم کښې درخواست پيش کړو:

یارسولَ اللہ! رحمت کی نظر                                                                                                    حاضِرِ دربار ہوں کر دو کرم

جذبۂ حُسْنِ عمل ہے اور نہ عِلْم                                                                                       ناقِص و بیکار ہوں کر دو کرم

دولتِ اخلاق سے محروم ہوں                                                                                      ہائے! بدگفتار ہوں کر دو کرم

صَلُّوا عَلَی الْحَبیب!                               صَلَّی اللّٰہُ عَلٰی مُحَمَّد

(2): اِعتراض نۀ بلکې پوښتنه اوکړئ!

خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! مونږه د سورۀ بقره آيت: 26 واوريدو، پۀ دې کښې د 2 ډلو ذِکر شوے دے، (1): يو دي کافران، غير مسلمه، دوئي چې کله پۀ قرآنِ کريم کښې بيان کړے شوي مثالونه لولي يا اوري نو پۀ هغې باندې اِعتراض کوي او وائي:

مَا ذَاۤ اَرَادَ اللّٰهُ بِهٰذَا مَثَلًاۘ-

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: د دې مثال نه د الله څۀ مُراد دے؟

(2): دويمه ډله د ايمان والؤ ده، دا خوش قِسمته چې کله قرآني مثالونه لولي يا اوري نو پۀ هغې باندې يقين کوي او هغه حق مني، د هغوئي پۀ باره کښې اِرشاد اوشو:

فَیَعْلَمُوْنَ اَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّهِمْۚ-

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: بهر حال اِيمان والا خو پوهيږي چې دا د هغوئي د رَبّ له طرفه حق دے۔

د دې ځائے نه مونږ ته يو سبق د زدکړې د پاره ميلاؤيږي، هغه دا چې ښۀ اِنسان هغه دے کوم چې د اِعتراض کولو پۀ ځائے پۀ خبره باندې د ځان پوهه کولو کوشش اوکړي، لهذا چې څوک پۀ خبره د ځان پوهه کولو پۀ ځائے اُلټا اِعتراض کوي، هغه ښۀ اِنسان نۀ بلکې د غير مسلمو پۀ نقشِ قدم باندې تلونکے دے۔