جوړيدے شي، چې کله زړه پاک وي، زړه صفا وي، په زړه کښې نور وي، که چرې زړه ګنده وي، په زړه باندې د ګناهونو خيرے وي نو د دُنيا ترقي اګرچه ميلاويدے شي خو دې ته دوام (يعني هميش والے) نه ميلاويږي، د ګنده زړه والؤ ترقي د يو څو ورځو وي، بيا ئې زوال شروع شي.

د مکې مکرمې کافِران ښه عِزَّت داره وو، د هغوئي سره مال وو، دولت وو، خلقو به ورته په درنه سترګه کتل، طاقت هم ورسره وو، ظاهري حُسن هم ټولو ته ميلاؤ شوے وو خو دا کافِران وو، د زړه نه ړانده وو، الله پاک اوفرمائيل:

لَہُمۡ قُلُوۡبٌ لَّا یَفۡقَہُوۡنَ بِہَا ۫  (پارہ:9،سورۂ اعراف:179)

[مفهوم] ترجمۂ کَنْز الايمان: هغوئي زړونه لري په کومو کښې چې پوهه نشته.

الله پاک د مړو زړونو والؤ په باره کښې نور فرمائي:

وَ لَہُمۡ اَعۡیُنٌ لَّا یُبۡصِرُوۡنَ بِہَا ۫ وَ لَہُمۡ اٰذَانٌ لَّا یَسۡمَعُوۡنَ بِہَا ؕ اُولٰٓئِکَ کَالۡاَنۡعَامِ بَلۡ ہُمۡ اَضَلُّ ؕ اُولٰٓئِکَ ہُمُ الۡغٰفِلُوۡنَ  ( ۱۷۹ )    (پارہ:9،سورۂ اعراف:179)

 [مفهوم] ترجمۂ کَنْز الايمان: هغوئي د ځناورو په شان دي بلکه د هغوئي نه هم زيات ګمراه، هغوئي په غفلت کښې پراته دي.

اللهُ اکبر! معلومه شوه چې د چا زړه دومره تور شي چې په هغه کښې د ايمان نور هم پاتې نه شي، د کفر نه ډک شي، داسې تور زړه والا د انسان وئيلو هم حق دار نه دے بلکه د ځناورو نه هم بدتَره دے.