پنهنجي رب عَزَّ وَجَلَّ جي عبادت ڪندا هئا۔

(عيون الحڪايت ، الحڪايت السابعۃ الاربعون بعد المائۃ ص۱۶۵)

میں نیچی نگاہیں رکھوں کاش اکثر    عطا کر دے شرم و حیا یاالٰہی

ہمیشہ کروں کاش پردے میں پردہ     تُو پیکر حیا کا بنا یاالٰہی

صَلُّوْا عَلَي الْحَبِيب!                                                                                      صَلَّي اللّٰه تَعَالٰي عَلٰي مُحَمَّد

مٺا مٺا اسلامي ڀائرو! ٻڌو اوهان ته اسان جا بزرگ سڳورا رَحْمَةُ اللہ  تَعَالٰی عَلَيْهم اَجْمَعِين ڪيترا عظيم هوندا هئا، انهن مُبارڪ هستين کي جيڪڏهن ڪنهن ڪم ۾ آخرت جو فائدو نظر ايندو هو ته ان جي خاطر دُنياوي نُقصان جي پروا نه ڪندا هئا پر دُنياوي نَفعي جي خاطر آخرت جو نقصان هرگز هرگزبرداشت نه ڪندا هئا۔

جيئن ته بيان ڪيل حڪايت مان معلوم ٿيو ته اللہ  ڪريم جي مُقَرَّب ولي حضرت سَيدُنا يونس بن يوسُف رَحْمَةُ اللہ  تَعَالٰی عَلَيْه کي اها ڳالھ ته منظور هئي ته انهن جي اکين جو نور وڃي ٿو ته ڀلي وڃي، پر ان جي اک سان اللہ  ڪريم جي نافرماني هرگز هر گز نه ٿيڻ گھرجي۔ اللہ  ڪريم انهن بزرگن جي صدقي اسان کي به بدنگاهي کان بچڻ، پنهنجي هرهر عضو کي گناهن کان محفوظ رکڻ خاص ڪري اکين جو قفلِ مدينه لڳائڻ جي توفيق عطا فرمائي۔

 اٰمِين بِجَاه النَّبِي الْاَمِين صَلَّى اللہ  تَعَالٰى عَلَيۡهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّمَ

آقا کی حیا سے جھکی رہتی نظر اکثر

آنکھوں میں سرِحَشر نہ بھر جا ئے کہیں آگ

بولوں نہ فُضول اور رہیں نیچی نگاہیں                      آنکھوں پہ مرے بھائی لگا قفلِ مدینہ

آنکھوں پہ مرے بھائی لگا قفلِ مدینہ

آنکھوں کا زَباں کا دے خدا قفلِ مدینہ