بادشاھ ڏانهن ڏٺو، بس خواجه حضور رَحْمَةُ الـلّٰـهِ عَـلَيْه جي نظرِ فيض جي اثر پوڻ جي دير هئي جو بادشاھ هڪدم ڪنبڻ لڳو ۽ ڏڪندي زمين تي ڪري پيو ۽ بيهوش ٿي ويو. هاڻي خواجه غريب نواز رَحْمَةُ الـلّٰـهِ عَـلَيْه غريب نوازي فرمائيندي پنهنجي جاءِ تان اٿيا، پاڻي گهرايو ۽ بادشاھ جي منهن تي ڇنڊا هنيائون، ٿوري دير ۾ بادشاھ کي هوش اچي ويو. بس هاڻي ڇا هو، هوش اچڻ سان ئي بادشاھ نهايت عاجزي سان پنهنجي ڪوتاهي جي معافي گهرڻ لڳو، پوءِ پنهنجن سڀني خادمن سميت توبه ڪري خواجه غريب نواز رَحْمَةُ الـلّٰـهِ عَـلَيْه جي غلامي ۾ داخل ٿي ويو.^[1]

اپنے قدموں میں بُلا خواجہ پیا! خواجہ پیا!                          اور جلوہ بھی دکھا خواجہ پیا! خواجہ پیا!

ہو کرم بَر حالِ مَا خواجہ پیا! خواجہ پیا!                                               از پئے داتا پیا، خواجہ پیا! خواجہ پیا!

مصطَفٰے کی، انبیا کی، ہر صحابی اور ولی                                        کی مَحبَّت ہو عطا خواجہ پیا! خواجہ پیا!

دل سے دنیا کی مَحبَّت کی مصیبت دُور ہو                        دیدو عشقِ مصطَفٰے خواجہ پیا! خواجہ پیا!

اپنی منزل سے کبھی بھی وہ بھٹک سکتا نہیں  جس کے تم ہو رہنما خواجہ پیا! خواجہ پیا!^([2])

صَلُّوْا عَلَی الْحَبیب! صَلَّی اللّٰہُ عَلٰی مُحَمَّد

وليُ الله ۽ عام ٻانهي جي هٿن جو فرق

    الله پاڪ حديث قدسي ۾ وڌيڪ فرمايو: وَيَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا  (يعني جڏهن مان پنهنجي ٻانهي سان محبت ڪندو آهيان ته) ان جا هٿ بڻجي ويندو آهيان، جن سان هو پڪڙيندو آهي.^[3]

   الله! الله! اهو هڪ عام ٻانهي ۽ وليُ الله جي زندگيءَ جو فرق آهي.