اَفَسِحْرٌ هٰذَاۤ اَمْ اَنْتُمْ لَا تُبْصِرُوْنَۚ(۱۵)   (پارہ:27،سورۂ طُوْر :15)

[مفهوم] ترجمۀ کَنْز الايمان: نو آيا دا جادو دے يا تاسو ګورئ نه.

       (د دې نه پس منصور بِن عمَّار رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه اوفرمائيل:) ټول د الله پاك په دربار كښې حاضر شئ او توبه او استِغفَار اوكړئ! د هغوئي د اثر نه ډکې خبرې چې محفل کښې ناستو خلقو واوريدلې نو ټولو په زوره اوژړل، په دې كښې يو ځلمے په ژړا پاڅيدو او عرض ئې اوكړو: ياسَيِّدى! (يعني اے زما سرداره!) ارشاد اوفرمائې: آيا زما روژې قبولې شوې دي؟ آيا زما (د رَمَضان) د شپو عبادتونه به د قبول شوو عبادت ګزارو سره اوليكلے شي؟ حالانكه زما نه ډير ګناهونه شوي دي، ما خو خپل ټول عمر په نافرمانئ كښې برباد كړے دے، آه! زه د عذاب د ورځې نه غافله شوے ووم، حضرت منصور بِن عمَّار رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه اوفرمائيل: اے ځلميه! د الله پاك په بارګاه كښې توبه اوكړه، ځكه چې هغه په قرآنِ كريم كښې فرمائيلي دي:

وَ اِنِّیْ لَغَفَّارٌ لِّمَنْ تَابَ   (پارہ: 16،سورۂ طٰہٰ:82)

[مفهوم] ترجمۀ کَنْز الايمان: او بے شكه زه ډير بخښنه كوونكے يم هغه چاته څوك چې توبه اوكړي.

       بيا حضرت منصور بِن عمَّار رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه قاري ته د دې آيتِ كريمه لوستلو حكم اوكړو: