۾ پنهنجي پسنديده شيء کي صدقو ڪرڻ جو حڪم ڏنو آهي، جيئن سيپارو 4سوره آلِ عمران جي آيت نمبر 92 ۾ ارشادِ خداوندي آهي:

لَنْ  تَنَالُوا  الْبِرَّ  حَتّٰى  تُنْفِقُوْا  مِمَّا  تُحِبُّوْنَ  ﱟ  وَ  مَا  تُنْفِقُوْا  مِنْ  شَیْءٍ  فَاِنَّ  اللّٰهَ  بِهٖ  عَلِیْمٌ(۹۲)

(پ۴،اٰلِ عمران:۹۲)

 تَرْجموڪنز الايمان: اوهان ايستائين چڱائيءَ کي هرگِز نه پھچندؤ جيستائين پنهنجِي پيارِي شيءِ خرچ نه ڪندؤ ۽ اوهان جو ڪُجھه خرچ ڪندؤ سو اللہ  کي معلُوم آھي.

      هن آيتِ سڳوري تحت تفسيرِ صراطُ الجِنان ۾ آهي ته هن آيت ۾ ڀلائي مان مُراد تقويٰ ۽ فرمانبرداري آهي ۽ خرچ ڪرڻ جي باري ۾ حضرت عبداللہ  بن عمر رَضِىَ اللّٰهُ تَعَالٰى عَنْهما جن فرمايائون ته هتي خرچ ڪرڻ ۾ واجب ۽ نفلي تمام صدقا داخل آهن۔ امام حسن بصري رَحْمَةُ اللهِ تَعَالٰی عَلَيْه جن فرمايو: جيڪو مال مسلمانن کي پسند هجي ۽ ان کي رضاءِ الٰهي جي لاءِ خَرچ ڪري، اهو هن آيت ۾ داخل آهي، چاهي هڪ کجور ئي هجي۔ (تفسيرِخازن،پ۴، اٰل عمران،۱/۲۷۲)

پياريون پياريون اسلامي ڀينرون!هن آيتِ مبارڪه تي عمل ڪرڻ وارن اسان جي بزرگانِ دِين جو جذبو مرحبا! اچو! هن جي باري ۾ بزرگن جا واقعا ٻڌو ۽ راھ خدا ۾ پنهنجي پياري شيء صدقو ڪرڻ جو جذبو پيدا ڪريو۔ جيئن ته

 پسنديده باغ راھه خُدا ۾ ڏئي ڇڏيو

   (1) حضرت سَيدُنا ابو طلحه انصاريرَضِىَ اللهُ تَعَالٰى عَنْه مديني ۾ وڏا مالدار هئا، انهن کي پنهنجي مال ۾ بَيرُحَاء نالي هڪ باغ گھڻو پسند هو، جڏهن اها آيت نازل ٿي ته انهن بارگاھ رسالت ۾ بيهي عرض ڪيو: مون کي پنهنجي مال مان بَيرُحَاء باغ سڀ کان پيارو آهي، مان ان کي راھ خدا ۾ صدقو ڪيان ٿو۔ حضورِ اقدسصَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيۡهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّمَ ان تي خوشي جو اظهار فرمايو ۽ پوءِ حضرت ابوطلحه
رَضِىَ اللهُ تَعَالٰى عَنْه سَرورِ ڪائنات جي اشاري تي اهو باغ پنهنجي رشتيدارن ۾ ورهائي ڇڏيو۔ (بخاري ،ڪتاب الزڪاۃ ،باب الزڪاۃ علي الاقارب،۱/۴۹۳حديث:۱۴۶۱ملخصاً)

پسنديده گھوڙو  پيش ڪري ڇڏيو !

   (2) حضرت عمرو بن دينار رَضِىَ اللهُ تَعَالٰى عَنْه فرمائن ٿا: جڏهن اها آيت سڳوري نازل