اوګورئ! په څومره واضحه ټکو کښې مونږ د پيغور ورکولو نه منع کړے شوي يو خو افسوس! نن سبا پيغورونه ورکول، مخامخ غيبت کول ډير معمولي ګڼلے کيږي  *  که څوک غريب وي نو هغه له د غريبئ پيغور ورکولے شي  *  که څوک لوړ [يعني اوچت قد والا] وي نو پيغور  *  که څوک غټ وي نو پيغور  *  که څوک کمزورے وي نو پيغور  *  که د چا اولاد نه وي نو پيغور  *  که څوک ان پړھه وي يا ليک لوستل نشي کولے نو پيغور  *  که د چا خپلوان نه وي نو پيغور  *  که د يو شاګرد نه غلطي اوشي نو پيغور چې ستا وړومبے استاد يا مور و پلار آيا تا ته دا هر څه ښودلي دي؟  *  که د مُريد نه غلطي اوشي نو پيغور چې ستا پير ستا  دا تربيت کړے دے؟  *  د يو تنظيم يا تحريک سره د تعلق لرونکي کَس نه که غلطي اوشي نو د هغه تحريک چلولو والا ته پيغور...!!

غرض: پيغور ورکول نن سبا يو فيشن جوړ شوے دے، خلق په خبرو خبرو کښې داسې داسې پيغور ورکوي چې د مخامخ کَس زړه مات شي خو د دې هيڅ احساس نه کيږي.

پيغور ورکول د اسلامي شان خلاف کار دے

خوږو او محترمو اسلامي وروڼو! ياد ساتئ! پيغور ورکول يعنې [په چا پسې] ټوقې کول د يو رښتيني مسلمان کار نه دے. د الله پاک آخري نبي، رسولِ هاشمي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم اوفرمائيل: لَيْسَ الْمُؤْمِنُ بِالطَّعَّانِ وَلَا اللَّعَّانِ وَلَا الْفَاحِشِ وَلَا الْبَذِیْ يعنې مؤمن پيغور ورکوونكے، لعنت ويونكے، د بے حيائې خبرې كوونكے او بدې خبرې كوونكے نه وي.^[1]