ځينو آدابو بيانولو سَعَادت حاصلووم. تاجدار رِسالت ، شهنشاهِ نبوت صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم فرمائي: مَنْ اَحَبَّ سُنَّتِـى فَقَدْ اَحَبَّنِـى وَمَنْ اَحَبَّنِـى كَانَ مَعِـىَ فِـى الْجَنَّةِ چا چې زما د سُنّت سره محبت اوکړو هغه زما سره محبت اوکړو او چا چې زما سره محبت اوکړو هغه به په جنّت کښې زما سره وي.^[1]

تپوس کول سُنَّت د مصطفٰے دے

      د آخري نبي، رسولِ هاشمي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم 2 فرامين مبارک: (1) څوک چې د مريض تپوس کوي هغه د جَنَّت په باغونو کښې کښيني، کله چې هغه اودريږي نو 70 زره فرښتې تر شپې پورې د هغه د پاره دعا کوي.^[2]  (2) څوک چې د ثواب په اُمِّيد د خپل مسلمان ورور تپوس اوکړي، هغه د دوزخ نه د 70 کالو فاصلے پورې لرې کولے شي.^[3]  

       اے عاشقانِ رَسُول! د مريض تپوس کول سُنَّتِ مصطفٰے بلکه سُنَّتِ انبيا دے
 *  د نبيانو د نبي، رسولِ هاشمي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم عادت مبارک وو چې کله به ورته د يو صحابي د ناروغتيا پته اولګيده نو هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم به د هغه د تپوس د پاره تشريف وړلو  *  که چرې يو کَس به تر دريو ورځو پورې جُمات ته رانغلو نو هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم به د هغه په باره کښې د خلقو نه پوښتنه کوله، که چرې هغه به