په څلورمه شپه سرورِ كائنات، شاه موجودات صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم بيا په ما رحم اوفرمائيلو او ارشاد ئې اوفرمائيلو: ” ته دا كال حج له لاړ شه.“ ما په ډيره عاجزئ عرض اوكړو: ”زما خوږه آقا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم! زما سره خرچه نشته.“ ارشاد ئې اوفرمائيلو: ”ته په خپل كور كښې فلانكے ځائے اوكنه! هلته به ستا د نيكه زغره [يعني فولادي جيکِټ] موجود وي.“ دا ئې اوفرمائيل او تشريف ئې يوړلو. سحر چې رابيداره شوم نو ډير خوشحاله ووم. د سحر د لمَانځه نه پس مې چې ښودلے شوے ځائے را اوكنستلو نو هلته واقعي يوه قيمتي زغره موجوده وه، او هغه بالكل صفا سُتره وه، لکه چا چې هډو استعمال كړي نه وي! ما هغه په څلور زره (4000) ديناره خرڅه كړه او د الله پاك شكر مې ادا كړو. اَلْـحَـمْـدُ لِلّٰـہ د سركارِ مدينه صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د نظرِ عِنايت په وجه زما د حج د اسبابو انتظام پخپله  اوشو.

                                                                                                                   (عیون الحکایات ص۳۲۶ملخصًا،از عاشقانِ رسول کی 130 حکایات،ص۸۴)

جب  بُلایا  آقا  نے
                                                خُود ہی اِنتِظام ہو گئے

صَلُّوا عَلَی الْحَبِیب!                                              صَلَّی اللهُ علٰی مُحَمَّد

خوږو او مُحترمو اسلامي وروڼـو! زمونږ دِينِ اسلام مونږ ته د مسلمانانو د خيرخواهئ، حُسنِ سلوك او د غريبانو د مدد او د يتيمانو د كفالت كولو درس راكړے دے، ځکه هر كال صاحبِ نصاب کسانو باندې د شرائطو موجود کيدلو په صورت كښې زكوٰة فرض دے، د نفلي