Book Name:Aaqa Ki Dunyia Say Be Raghbati
اَلْحَمْدُ لِلّٰہِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ وَ الصَّلٰوۃُ وَالسَّلَامُ عَلٰی سَیِّدِ الْمُرْسَلِیْنَ ط
اَمَّا بَعْدُ فَاَعُوْذُ بِاللّٰہِ مِنَ الشَّیْطٰنِ الرَّجِیْمِ ط بِسْمِ اللہِ الرَّحْمٰنِ الرَّ حِیْم ط
اَلصَّلٰوۃُ وَ السَّلَامُ عَلَیْكَ یَا رَسُولَ اللہ وَعَلٰی اٰلِكَ وَ اَصْحٰبِكَ یَا حَبِیْبَ اللہ
اَلصَّلٰوۃُ وَ السَّلَامُ عَلَیْكَ یَا نَبِیَّ اللہ وَعَلٰی اٰلِكَ وَ اَصْحٰبِكَ یَا نُوْرَ اللہ
نَوَيۡتُ سُنَّتَ الۡاِعۡتِكَافِ (ترجمه: ما د سُنَّت اعتكاف نِيَّت اوكړو)
حضرت فُضَاله بن عُبَيد رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ صحابئ رسول دے، هغوئي فرمائي چې: يوه ورځ د الله پاک خوږ آخري نبي، رسولِ هاشمي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم تشريف فرما وو، يو کَس راغلے، هغه لمونځ ادا کړو، بيا چې کله د لمونځ نه فارغ شو نو داسې دُعا ئې اوکړله: اَللّٰہُمَّ اغْفِرْلِیْ وَارْحَمْنِیْ اے الله پاکه! ما اوبخښې او په ما رحم اوکړې۔ په دې باندې رسولِ اکرم، نورِ مُجَسَّم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم اوفرمائيل: اے لمونځ کونکيه! تا تادي اوکړله، چې کله ته لمونځ اوکړې نو د فارغيدو نه پس کښينه! بيا د الله پاک حمد بيان کړه څنګه چې د هغه د شان سره ښائي، بيا په ما باندې دُرُود اولوله، بيا دُعا اوکړه!
حضرت فُضَاله بن عُبَيد رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ فرمائي چې: لږ وخت پس يو بَل کَس راغلے، هغه هم لمونځ ادا کړو، بيا کښيناستو، د الله پاک حمد ئې بيان کړو، بيا ئې په رسولِ اکرم، نورِ مُجَسَّم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم باندې دُرُود اولوستلو، رسولِ رحمت، شفيعِ اُمَّت صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم اوفرمائيل: اَیُّہَا الْمُصَلِّیْ اُدْعُ تُجَبْ اے لمونځ کونکيه دُعا اوکړه ستا دُعا به قبلولے شي۔ ([1])
حضرت علّامه مُلّا علي قاري رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي چې: مخکښې راغلي لمونځ کوونکي د الله پاک په بارګاه کښې بغير د وسيلې نه دُعا کړې وه، حالانکه د دُعا کوونکي حق دے چې د الله پاک په بارګاه کښې د حاجت