ڪندي ڪندي مصطفٰي ڪريم صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ جي جلون ۾، سنهرين ڄارين جي سامهون ايمان ۽ عافيت سان گڏ دنيا مان رخصت ٿيون.  اٰمِيۡن بِجَاهِ النَّبِيِّ الۡاَمِيۡن صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ وَاٰلِه وَسَلَّم

جاہ و جلال دو نہ ہی مال و مَنال دو               سَوزِ بلال بس مِری جھولی میں ڈال دو

دُنیا کے سَارے غم مرے دل سے نکال دو    غم اپنا یاحبیب! برائے بِلال دو

بہتی رہے جو ہر گھڑی بس یاد میں شہا!           وہ چَشمِ اَشْکبار پئے ذُوالجلال دو

دو دَرد سنّتوں کا پئے شاہِ کربلا                   اُمّت کے دِل سے لَذّتِ عصیاں نکال ^([1])

صَلُّو ْا عَلَي الْحَبيب!                                                                                           صَلَّي الله عَلٰي مُحَمَّد

پياريون پياريون اسلامي ڀينرو! بيان کي اختتام ڏي آڻيندي سنّت جي فضيلت ۽ ڪجھ آدابِ زندگي بيان ڪرڻ جي سعادت حاصل ڪريان ٿي. تاجدارِ رسالت، شهنشاھِ نبوت  صَلَّى اللهُ عَلَيۡهِ  وَاٰلِهٖ وَسَلَّمَ  فرمايو: مَنْ اَحَبَّ سُنَّتِی فَقَدْ اَحَبَّنِی وَمَنْ اَحَبَّنِی كَانَ مَعِیَ فِی الْجَنَّةِ جنهن منهنجي سنّت سان محبت ڪئي ان مون سان محبت ڪئي ۽ جنهن مون سان محبت ڪئي اهو جنّت ۾ مون سان گڏ هوندو.^([2])

سینہ تیری سُنّت کا مدینہ بنے آقا!               جنت میں پڑوسی مجھے تم اپنا بنانا

قَناعت سنّتِ مصطفٰي آهي

2 فرامينِ آخري نبي، رسولِ هاشمي صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ (1): جنهن ايمان آندو، ڪفايت جيترو رزق ڏنو ويو ۽ ان الله پاڪ جي ڏنل تي قَناعت ڪئي بيشڪ اهو