پۀ سورۀ طٰہٰ کښې الله پاک فرمائي:

مَاۤ اَنْزَلْنَا عَلَیْكَ الْقُرْاٰنَ لِتَشْقٰۤىۙ(۲)   (پارہ:16، سورۀ طٰہٰ:2)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: اے حبیبه! مونږ پۀ تا باندې دا قرآن دې د پاره نۀ دے نازل کړے چې تۀ پۀ مشقت کښې پريوځې۔

اَللہُ اَکْبَر! څومره ښکلے شان دے زما د محبوب آقا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم۔۔۔!! پۀ روايتونو کښې دي: خوږ نبي، ښۀ نبي، رښتوني نبي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم به د شپې عبادتونه کول، تر دې پورې چې د هغوئي ښپې مبارکې به وپړڅيدلې پۀ دې باندې دا آيت مبارک نازل شو او الله پاک وفرمائيل: اے محبوبه صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم! پۀ تاسو باندې دا قرآنِ دې د پاره نۀ دے نازل شوے چې تاسو ځان پۀ مشقت کښې واچوۍ ^([1]) بلکې اے خوږه محبوبه صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم!

قُمِ الَّیْلَ اِلَّا قَلِیْلًاۙ(۲) نِّصْفَهٗۤ اَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیْلًاۙ(۳)    (پارہ:29، سورۀ المزمل:2-3)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: د شپې د لږې شان حصې نه پۀ علاوه کښې قيام کوه۔ نيمه شپه (قيام کوه) يا د دې نه څۀ کم کوه۔

د قرآنِ کريم مشهور مفسر، حکيم الاُمّت مفتي احمد يار خان نعيمي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د سورۀ طٰہٰ پۀ تفسير کښې فرمائي: نورو ته د اعمالو زياتولو حکم دے خو حُضُور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ته د اعمالو کمولو هدايت دے۔ ^([2])

او د دې حِکمت څۀ دے؟ دا چې د خوږ محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم پۀ مشقت کښې پريوتل د الله پاک خوښ نۀ دي۔