آخرئ حصه کښې داخل شي نو د اللہ، اللہ کولو دپاره کعبے شريفې ته د تللو کوشش کوي * هٰغه انبیائے کرام علیهم السَّلام  د کومو په قومونو چې عذاب راغلے وو، هغوئي عَـلَيْـهِمُ الـسَّـلَام  به د خپل قوم د تباه کيدلو نه پس عام طور هُم دلته تشريف راوړلو او د آخرې پورې  به دلته تشریف فرما اوسيدل * د هر ځائے نه مسلمانان د لـمانځه دپاره هُم دې ته مخ کوي * هم دغسې يو مسلمان که هر ځائے کښې وفات شي په قبر کښې د هغه مخ قبلے طرف ته کوي لهٰذا معلوم معلومه شوه چې کعبه شريفه مرجَعِ خَلائق (یعنی عظیمه زیارت ګاہ او د خلقو د ورګرځيدلو مقام ) دے^([1])

اُوښ طواف اوکړو

      عُلَمائے کرام فرمائي: د کعبے شریفې د  خصوصیاتو نه يو خصوصیت دا هُم دے چې کعبه شريفه د کله نه جوړه کړے شوې ده، د هٰغه وخت نه واخله تر اوسه پورې د طواف کوونکو نه نه ده خالي شوې، هر وخت انسانان، پيريان یا فرښتے (څوک نه څوک) لګيا وي د دې طواف کوي. ^([2]) تر دې چې د حضرت عبد اللہ بن زُبیر رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ   په دورِ خِلافت کښې کله حجّاج بِن یوسُف په کعبه شريفه حمله اوکړه، په عین حرمِ پاک کښې د طواف په ځائے کښې ګټې اورولے شوې، خلق د خپل ځان بچ کولو په فکر کښې وو، يو انسان په طواف کولو نه ښکاريدو خو د خُدائے قُدُّوس شان اوګورئ! هٰغه وخت هُم يو اُوښ په مستانه انداز کښې د خانه کعبے په طواف کښې مصروفه وو^([3])