په حديثِ پاک کښې دي: الرَّجُلُ عَلَى دِينِ خَلِيْلِهِ، فَلْيَنْظُرْ اَحَدُكُمْ مَنْ يُخَالِلُ انسان د خپل دوست په دين باندې وي، ځکه په تاسو کښې هر يو له پکار دي چې هغه اوګوري چې د چا سره دوستي کوي۔ ^([1])

ځان ته دُعا ولې نه کوې۔۔۔؟؟

په کَشفُ المَحجُوب کښې حُضُور داتا ګنج بخش رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه ليکي چې: يو کَس د طواف په وخت صرف دا دُعا کوله: اَللّٰہُمَّ اَصْلِحْ اِخْوَانِی اے الله پاکه !  زما دوستان نيک جوړ کړې۔ چا ترې پوښتنه اوکړه چې په دې ځائے کښې ته ځان ته دُعا ولې نه کوې؟ صرف دوستانو ته دُعا ولې کوې؟ هغه کَس ډير د کمال جواب ورکړو، اوئې وئيل: زه به بيرته واپس د خپلو دوستانو خوا له ځم، که چرې هغوئي نيکان شول نو زه به هم نيک جوړ شوم او که چرې هغوئي خراب شول نو د هغوئي خرابي به ما ته هم را رسي، ځکه زه د خپلو دوستانو د پاره دعا کووم۔ ^([2])

بنادے مجھے نیک نیکوں کا صَدقہ                       گناہوں سے ہردم بچا یاالٰہی !

مِرا ہر عمل بس ترے واسطے ہو                         کر   اِخلاص   ایسا   عطا   یاالٰہی !  ^([3])

د دوستئ او ورورولئ يو بنيادي اَدَب

د دوستئ او ورورولئ يو بنيادي اَدَب دا دے چې انسان صرف او صرف د ديني فائدې خيال اوساتي۔ هم دغسې حضرت مالِک بن دينار رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: د کوم کَس ملګرتيا چې تاسو ته ديني فائده اونه رسوي، د هغه د صحبت نه ځان ساتئ چې تاسو محفوظ پاتې شئ !  

داتا حُضُور رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي چې: د دې نصيحت مطلب دا دے چې ستاسو صحبت به يا خو د ځان نه د اوچت او ښه انسان سره وي يا د ځان نه د کمتر سره۔ که د ځان نه د اوچت او ښه (انسان) سره ملګرتيا کوئ نو د دې نه به تاسو ته د دين او دنيا فائده ميلاويږي او که چرې د ځان نه د کمتر سره کښينئ نو ستاسو نه به هغه ته د دين فائده رسي، هغه به ستاسو نه دين زده کوي، ښه خبرې به درنه زده کوي۔ ^([4])