اے عاشقانِ رسول! د قرآني آيتونو او احاديثو نه معلومه شوه چې د مرګ نه خلاصے نشته، لِـهذا كه څه وباء راشي، که طاعون راشي، که كُرُونا راشي نو احتياطي تدابير اختيارول، SOPs (ايس او پيز) باندې عمل كول په خپل ځائے صحيح دي البته د وباء نه داسې ويريدل چې بنده د کوره نه را اُوځي، پريشانه كيدل، علاقه پريښودل او د تښتيدلو كوشش كول د يو مسلمان د عقيدے هم خلاف دي او د عقل هم خلاف دي.

د وباګانو مُتَعَلِّق اسلامي تعليمات

     په انسانانو كښې چې څومره بيمارئ دي، بنيادي طور د هغې درې قِسمونه دي:

     (1) هغه بيمارئ كومې چې زمونږ په بدن كښې پيدا كيږي او زمونږ پورې محدوده وي مثلاً ميعادي تبه، مليريا، شوګر، د زړه مرضونه وغيره.

     (2) دويم قِسم بيمارئ هغه دي كومو ته اِنجِيكټيو (Injective) بيمارئ وئيل كيږي، داسې مرضونه عام طور زمونږ په بدن كښې نه پيدا كيږى بلكه د بل ځائے نه د هغې جراثيم مونږ ته را اورسي البته د دغه جراثيمو په ذريعه هوا نه ګنده كيږي، او دغه مرضونه د يو نه بل ته د وينې په ذريعه خوريږي، مثلاً تور زِيَړے او زِيَړ زِيړے او ايډز وغيره.

     (3) دريم قِسم بيمارئ هغه دي چې وبائي مرضونه وائي، دا په اصل كښې جراثيم (Germs) وي چې په هوا کښې خواره شي، بيا په هغه هوا كښې ساه اخستونكي هر كس ته دا مرضونه لګيدے شي، طاعون او كُرُونا وائرس د دې واضحه مثالونه دي.

     خوږو او محترمو اسلامي ورونړو! مرضونه كه هر څنګه وي، که هغه په انساني بدن