اوئې فرمائيل: يو ځل د حج موسم وو، د عربو مشرکان پۀ مکه کښې راجمع شوي وو، زۀ پۀ مِنیٰ کښې موجود ووم۔ هٰغه وخت حضرت جبريلِ امين عَلَیْهِ السَّلَام راغلو او دا آيت نازل شو:

یٰۤاَیُّہَا الرَّسُوْلُ بَلِّغْ  مَاۤ اُنْزِلَ اِلَیْکَ  مِنْ رَّبِّکَ ؕ

(پارہ:6، سورۀ مَائِدہ:67)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: اے رسوله! کوم څۀ چې ستاسو طرف ته ستاسو د رب له طرفه نازل کړے شو د هغې تبليغ وکړئ۔

پس د الله پاک د دې حکم پۀ اوريدو زۀ ودريدم، ما خلقو ته غږ وکړو او اومې وئيل: اے خلقو۔۔۔!! زۀ ستاسو طرف ته د الله پاک رسول راليږلے شوےيم، لَا اِلٰہَ اِلّا اللہ ووايئ! او نجات حاصل کړئ۔۔۔!! که تاسو دا وکړئ نو ستاسو د پاره جنَّت دے۔

بس دا اوريدل وو چې ماشومانو، زلمو، زنانؤ، ټولو پۀ ما باندې حمله وکړه، چا پۀ ما باندې خاورې راواچولې او چا پۀ کاڼو ويشتل شروع کړل۔ دغه وخت  ما ته چا ووئيل: اے مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ! که تاسو نبي يئ نو د دوئي خلاف هم هٰغسې د هلاکت دُعا وکړئ! لکه څنګه چې حضرت نُوح عَلَیْهِ السَّلَام کړې وه۔

الله! الله! د محبوبِ ذيشان، مکي مَدَني سلطان صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم رحمت او مهربانۍ ته وګورئ! څوک يـې پۀ کاڼو باندې وَلي، څوک پرې خاورې وراچوي، خلق مَعَاذَ الله! د ګستاخۍ نه ډکې جملې وائي، پۀ داسې حالت کښې نبي کريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم دُعا وکړه: ‌اَللّٰهُمَّ ‌اهْدِ ‌قَوْمِي فَاِ نَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ اے الله پاکه! زما قوم ته هدايت وکړې، بے شکه دوئي نۀ پوهيږي۔ ^([1])

سلام اُس پر کہ اَسْرَارِ محبّت جس نے سمجھائے