Book Name:Ayyam e Hajj Aur Tabligh e Mustafa
پۀ مِتيازو کښې به ترينه وينه تلله
د خپلې زمانې يو ډير لوئي عالِم، ډير لوئي مُحَدِّث حضرت سفيان ثَورِي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه يو ځل پنساريانو (يعنې د جرړو بوټو دويانو خرڅوونکو) ته د نيکۍ د دعوت ورکولو د پاره لاړو، واپس راغلو او اوئې فرمائيل: [تاسو ته] معلومه ده چې زۀ د هغوئي د پوهه کولو د پاره ولې تلے ووم۔۔۔؟ دې د پاره چې کله زۀ څۀ ګناه ووينم د کومې نه منع کول چې پۀ ما باندې واجب وي، بيا که زۀ د نيکۍ دعوت ورنکړم، د ګناه نه يې منع نۀ کړم نو (د غم د زياتوالي پۀ وجه) زما نه پۀ مِتيازو کښې وِينه ځي۔([1])
اَللہُ اَکْبَر! کاش چې زمونږه هم داسې غم نصيب شي، کاش چې داسې شي چې بس د نيک نـمونځ ګزاره جوړولو مشين رانه جوړ شي، چرته چې کښينو، چرته چې ځو، د چا سره چې هم خبرې کوو، کاش چې د نيکۍ دعوت ورله ورکوو۔
پۀ ګنهګارانو باندې مهربانه شئ!
خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! دا کومه چې د رحمت جذبه ده، دا چې کوم فِکر دے چې څوک ګناه وه نۀ کړي او د دوزخ حقدار جوړ نشي، پۀ څۀ نا څۀ طريقه د هغۀ د دوزخ نه د بچ کيدو څۀ حل راووځي، پۀ يو ماهره مبلغ کښې دا جذبه هم ډيره ضروري ده۔ * مونږه د نيکۍ پۀ دعوت کښې سستي کوو * شرم راځي * ويره محسوسوو * پۀ بيا بيا پوهه کولو ستړي کيږو۔ دا ټولې چې کومې مسئلې دي د دې حل هم دا دے چې پۀ ځان کښې د همدردۍ جذبه پيدا کړے شي۔ حضرت زُهَير بن نُعَيم رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: پۀ خدائے مې دې قَسم وي! زما دا خواهش دے چې زما څرمن پۀ قينچيانو باندې