جيئن ته تمام مشهور واقعو آهي ته مڪي پاڪ کان مديني شريف ڏانهن هجرت ڪندي جڏهن اَمِيرُالمؤمنين حَضرتِ سَيدُنا ابو بڪر صديق رَضِىَ اللهُ تَعَالٰی عَـنْهُ نبي اڪرم، نورِ مجسم صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم سان گڏ غار ڏانهن هليا، ته اتي پهچندي ئي سيدنا ابوبڪر صديق رَضِىَ اللهُ تَعَالٰی عَـنْهُ عرض ڪيو: يارَسُولَ الله صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم! جيستائين مان اندر نه وڃان اوهان داخل نه ٿجو، جيڪڏهن ان ۾ ڪا نقصان واري شيء هوندي ته اوهان کان پهريان مون تائين پهچندي۔ پوءِ پاڻ رَضِىَ اللهُ تَعَالٰی عَـنْهُ اندر ويا غار صاف ڪيائون، غار ۾ چئني پاسي سوراخ هئا، جن کي پاڻ رَضِىَ اللهُ تَعَالٰی عَـنْهُ پنهنجي تهبند جا ٽڪرا ڪري بند ڪيائون۔ ليڪن ٻه سوراخ رهجي ويا، ان تي پاڻ رَضِىَ اللهُ تَعَالٰی عَـنْهُ پنهنجو پير رکي عرض ڪيائون: يارسول الله صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم! اندر تشريف فرما ٿيو۔ پاڻ سڳورا صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم داخل ٿيا ۽ سيدنا ابوبڪر صديق رَضِىَ اللهُ تَعَالٰی عَـنْهُ جي هنج ۾ مٿو مبارڪ رکي آرام فرمائڻ لڳا، سيدنا ابوبڪر صديق رَضِىَ اللهُ تَعَالٰی عَـنْهُ کي سوراخ مان ڪنهن زهريلي شيء ڏنگي وڌو۔ پر حضور نبي ڪريم، روؤف رَّحيم صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم جي ننڊ ۾ خلل اچڻ جي خوف سبب ٿورو به نه چُريا، پر لڙڪ وهڻ لڳا، جيڪي رسولِ اڪرم،نورِ مجسم صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم جي رُخِ انور کي چمڻ لڳا، پاڻ ڪريم صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم بيدار ٿيا ۽ فرمايائون: ابوبڪر! توهان کي ڇا ٿيو؟ عرض ڪيائون: ڪنهن (نانگ) ڏنگي وڌو آهي، اوهان تي منهنجا ماءُ پيءُ قربان! سرڪارِ مدينه،قرارِ قلب و سِينه صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ڏنگيل جڳھ تي ٿُڪ مبارڪ لڳائي ته اها بلڪل ٺيڪ ٿي وئي (جامع الاصول ،الڪتاب السابع في الغدر، الباب الرابع، الفرع الثاني في فضائل الرجال علي الانفراد، ۸/۴۵۸،حديث: ۶۴۲۶)

صَلُّوْا عَلَي الْحَبِيب!                                                         صَلَّي اللّٰه تَعَالٰي عَلٰي مُحَمَّد

اهڙي طرح جنگِ بَدر ۾ حضرت سَيدُنا عُڪاشَه رَضِىَ اللهُ تَعَالٰی عَـنْهُ جي تلوار Sword)) ٽٽي پئي ته اهي تاجدارِ رسالت صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم جي بارگاھ ۾ حاضر ٿيا، پاڻ سڳورن صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ان  کي هڪ لٺ ڏني جيڪا ان جي هٿ ۾ پهچندي ئي تلوار بڻجي وئي۔ (جامع الاصول ،الرڪن الثالث،الفن الثاني، الباب الرابع، حرف العين،الفصل الاول،القسم الاول، الفرع الاول،عڪاشه بن محصن، ۱۳/ ۳۲۴ ملخصاً)