Book Name:Jannat Ke Kharidar
نه باقاعده جَنَّت اخستے هُم دے. هغوئي کله کله؟ او څنګه څنګه جَنَّت واخستو؟ راځئ چې د دې واقعے واورو:
د حضرت عمر فاروقِ اعظم رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ د لـمسي حضرت سالِم بن عبد الله رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ نه روايت دے، يو ځل د مسجد حرام شريف (يعنې چرته چې خانه کعبه ده، د دې جُمات) د فراختيا ضرورت وو، د دې د پاره نزدې يو کور اخستل وو، سرکارِ عالي وقار، مکي مدني تاجدار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د هغه کور مالک ته اوفرمائيل: تۀ دا کور د مسجدِ حرام د فراختيا د پاره راکړه! زه تا له د جَنَّتي کور ضمانت درکووم. هغه کَس ته کيدے شي چې د دې ضمانت د اهميت معلومات نه وو، نو هغه د کور ورکولو نه انکار اوکړو. حضرت عثمانِ غني رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ ته چې کله د دې خبرې پته اولګيده نو هغوئي زر د هغه کور د مالک خوا له تشريف يوړلو، هغه ئې مسلسل پوهه کولو، د هغه ذهن ئې [د کور خرڅولو دپاره] جوړولو، آخر ئې هغه د کور په خرڅولو رضا کړو او 10 زره ديناره (يعنې لس زره د سرو زرو سِکو) په بدله کښې ئې هغه کور واخستو او په بارګاهِ رسالت کښې حاضر شو، عرض ئې اوکړو: يا رسولَ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ! زه خبر شوے يم چې د فلانکي کور په مسجدِ حرام کښې په شاملولو باندې تاسو د جَنَّتي کور ضمانت ورکړے دے، اوس هغه کور زما دے، آيا تاسو ما له هم هغه ضمانت راکوئ. خوږ آقا، مکي مدني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم اوفرمائيل: نَعَمْ! يعنې آو! ستا د پاره هم هغه ضمانت دے. دا ئې چې واوريدل نو حضرت عثمانِ غني رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ هغه کور د مسجدِ حرام د پاره وقف کړو. ([1])