په هغې کښې د ” رَاعِنَا ‘‘ وئيلو ممانعت راغے او د دې معنې د بل لفظ ” اُنْظُرْنَا ‘‘ وئيلو حُکم اوشو۔ ۔(قرطبی، البقرۃ، تحت الآیۃ: ۱۰۴، ۱/۴۴-۴۵، الجزء الثانی، تفسیر کبیر، البقرۃ، تحت الآیۃ: ۱۰۴، ۱/۶۳۴، تفسیر عزیزی(مترجم)۲/۶۶۹، ملتقطاً)

      چنانچه پارہ 1، سُوْرَةُ البَقَرَه آيت نمبر 104 کښې اِرشاد کيږي:

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لَا تَقُوْلُوْا رَاعِنَا وَ قُوْلُوا انْظُرْنَا وَ اسْمَعُوْاؕ-وَ لِلْكٰفِرِیْنَ عَذَابٌ اَلِیْمٌ(۱۰۴)  (پ ۱، البقرة : ۱۰۴)

[مَفهُوم] ترجمهٴ كنزُالاِيمان : اے ايمان والؤ! راعِنا مه وائے او داسې عرض کوئ چې حُضُور! په مونږ نظر اُوفرمائے او د مخكښې نه په غور سره اورئ او د کافرو د پاره دردناک عذاب دے.

      د دې آيتِ کريمه لاندې په تفسير صِراطُ الْجِنان کښې درج يو څو عِلمي فائدے پيشِ خدمت دي: (1) د انبيائے کرامو عَـلَـيْهِمُ السَّلَام تعظيم و توقير او ادب فرض دے، په کومه جُمله کښې چې د ترکِ ادب انديشه وي هغه په ژبه راوړل ممنوع دي۔

(2) هغه الفاظ چې دوه معنې لري يعني ښه او غلطه معنٰی، او د وئيلو په وخت کښې غلطې معنې ته خيال ځي نو هغه هُم د الله پاک او حُضُورِ اقدس صَلَّى اللهُ  عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم [او نورو انبيائے کرامو عَـلَـيْهِمُ السَّلَام] د پاره استعمالول ممنوع دي۔

(3) دا هُم معلومه شوه چې د حضور خاتَمُ النَّبِيِّن صَلَّى اللهُ  عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د دربار ادب الله پاک پخپله ښائي او د هغوئي د تعظيم مُتَعَلِّق احکام پخپله جاري کوي۔