كُنْتُ رِجْلَهُ الَّتِي ‌يَمْشِي ‌بِهَا یعنې الله پاک فرمائي: کله چې زۀ يو بنده محبوب جوړکړم نو د هغۀ ښپې جوړې شم (يعنې د هغۀ پۀ ښپو کښې خاص نوراني طاقت کيږدم)، پۀ کومو چې هغه ګرځي. ^([1])

يعنې پۀ ظاهره باندې به خو تاسو ته د عام بنده هم دوه ښپې پۀ نظر راځي، د وَلِيُّ الله هُم دوه ښپې وي خو عام بنده چې کله ګرځي نو د هغۀ ښپې پۀ خاورو باندې ګرځي او  وَلِيُّ الله چې کله ګرځي نو د الله پاک د ورکړے شوي خاص نُور پۀ طاقت باندې ګرځي.

معلومه شوه چې کوم د الله پاک محبوب بندګان دي، رَبِّ کريم د هغوئي لاسونو، خُلو، ژبو او د غوږونو سره سره ښپو ته هم داسې طاقت عطا کړي چې داسې طاقت بل چا ته نۀ ورکړے کيږي. ځکه که د الله پاک ولي د الله پاک پۀ کلام لوستلو، د الله پاک پۀ ورکړے شوي طاقت بغير د کشتۍ نه پۀ سيند پورې وځي نو پۀ دې کښې هيڅ د حيرانتيا خبره نشته.

کچھ لے کے اُٹھو اہلِ صفا کے در سے                              یہ در ہیں قریب مصطفےٰ کے در سے

ایماں، یقیں، سکوں، رسالت، توحید                            سب کچھ ملتا ہے اولیا کے در سے

 خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! د خواجه حُضُور رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د واقعې نه مونږ ته د سورۀ فاتحه فضيلت هم معلوم شو چې خواجه عثمان هاروَني رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه سورۀ فاتحه تِلاوت کړه او بغير د څۀ ظاهري سبب نه پۀ سيند پورې وتو.

دا کرامت اګر که هم د هغوئي حصه وه، البته! د سورۀ فاتحه پۀ لوستلو د دې برکتونه مونږ ته هم حاصلول پکار دي.

د سُورۀ فَاتحه يو څو فائدې او برکتونه

د رسولِ اکرم، نورِ مُجَسَّم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم اِرشاد مبارک دے: اَلْحَمْدُ لِلّٰہِ رَبِّ الْعٰلَمِیْن