وړې کرښې راښکلې، بيا يـې د هٰغه ډبي نه بهر يوه کرښه راښکله، بيا يـې وفرمائيل: دا (يعنې د ډبي دننه يوه کرښه) اِنسان دے او دا (د دۀ نه ګير چاپيره څلور ګوټه ډبے) دا مرګ دے، کوم چې اِنسان راګير کړے دے، دا وړې وړې کرښې، مختلف افتونه دي کوم چې پۀ اِنسان پسې انښتي دي، اِنسان د يو نه بچ کيږي نو دويم ټَک ورکوي او هٰغه (يعنې د ډبي نه د بهر والا کرښه) د اِنسان اُميد دے. ^([1])

آتے ہوئے اذاں ہوئی، جاتے ہوئے نماز     اتنے قلیل وقت میں آئے اور چل دئیے

خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! غور اوکړئ چې دې عبرتناک حديثِ پاک زمونږ د حالاتو پوره عکاسي کړې ده. واقعي چې مرګ مونږ د څلورو واړو اړخونو نه راګير کړي يو * مونږ چې خپل ګير چاپيره د مرګ پۀ اسبابو باندې غور اوکړو * بجلي د مرګ سبب  دے * زمونږه ګاډے د مرګ سبب دے * بيماري د مرګ سبب دے * زمونږ خوراک زمونږ خُلې ته د داخليدو سره هم زهر جوړيدے شي، ځکه دا هم د مرګ سبب دے، داسې غور اوکړئ چې مرګ مونږ د څلورو واړو اړخونو نه راګير کړي يو او مونږ پۀ مختلفو مسئلو کښې راګير يو * کله بيماري راځي * کله تنګدستي راځي * کله د ماشومانو فِکر * کله د خپل ځان فِکر * کله د خوراک فِکر * کله د ګټې وټې فِکر * مونږ پۀ زرګونو قِسمه فِکرونو، مسئلو او افتونو کښې راګير يو، چې زمونږه اُميدونه د ډيرو کلونو دي، مونږ ته دا نۀ ده معلومه چې د سبا نمر هم ليدل دي که نه خو منصوبه زمونږ سره د 100 کالو ده، خوبونه مو ډير اوږدۀ اوږدۀ ليدلي دي. آه! پته نۀ لګي چې دا خوبونه به پوره هم شي او که نه، که چرې پوره هم شي، نو بيا خو هم مرګ بهر حال ضرور راتلونکے دے، قبر ته خو ضرور کوزيدل دي، د قيامت پۀ ورځ د الله پاک پۀ بارګاه