الله! الله! خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! عبرت، ډيره د عبرت خبره ده، وګورئ چې زمونږ نه مخکښې دې دُنيا ته څنګه څنګه خلق راغلل...!! * فرعون چا ته چې تاج او تخت او حکومت ورکړے شو، د خُدايۍ دعویٰ کوونکي بد بخته کافِران * نمرود * هامان * قارون. هٰغه د څومره طاقت والا * د څنګه عهدو والا * د مال او دولت والا * د عزت او مرتبې والا * د رعب او دبدبې والا. د هغوئي به هم پۀ زرګونو خواهشات  وو، ډير ارمانونه به يـې وو، ډير خوبونه به يـې ليدلي وو خو افسوس چې مرګ هغوئي راګير کړل او فنا يـې کړل.

پہلوانوں کو پچھاڑا موت نے               کھیل کتنوں کا بگاڑا موت نے

د شَدَّاد نصيحت

 تابعي بزرګ حضرت وَهَب بن مُنبِّه رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: يو ځل د الله پاک نبي حضرت اِبراهيم خليلُ الله عَلَیْهِ السَّلَام پۀ سفر باندې  يو غر ته ورسيدو، هلته يو کور وو، د هغې دوه دروازې وې، حضرت اِبراهيم عَلَیْهِ السَّلَام دننه ورداخِل شو، دننه يو تخت وو، د هغې د پاسه د چا مړے پروت وو. د هغې د پاسه 70 حُلې (ښکلې جامې) اچولے شوې وې، د سر سره يـې يوه تخته ايښودے شوې وه، حضرت اِبراهيم عَلَیْهِ السَّلَام چې هٰغه تختۍ ولوستله نو پۀ هغې باندې ليکلے شوي وو: زۀ شَدَّاد بن عاد يم * زۀ زر [1000] کاله ژوندے ووم * ما زر [1000] لښکرو له شکست ورکړو * هم ما اِرَم ښار جوړ کړو. خو افسوس چې کله زما د مرګ وخت راغلو نو زما ټول تدبيرونه ناکامه شو * ما د ټولې دُنيا طبيبان پۀ خپل محل کښې راجمع کړل خو پۀ هغوئي کښې چا هم زما نه مرګ لرې نکړے شو، بس چا چې زۀ وليدم، هغۀ له د دُنيا پۀ دوکه کښې نۀ دي راتلل پکار. اے خلقو! پۀ ځان باندې د دُنيا دروازې تنګې ساتئ! * تاسو د دومره بادشاهۍ مالکان نۀ يـۍ د کومې چې زۀ مالک ووم * تاسو به دومره موده ژوندي نۀ يـۍ، څومره چې زۀ ژوندے