غم مۀ کوه! الله زمونږ سره دے

خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! دا هٰغه د غار قيام دے، د کوم پۀ باره کښې چي الله پاک وفرمائيل:

ثَانِیَ اثْنَیْنِ اِذْ هُمَا فِی الْغَارِ اِذْ یَقُوْلُ لِصَاحِبِهٖ لَا تَحْزَنْ اِنَّ اللّٰهَ مَعَنَاۚ-فَاَنْزَلَ اللّٰهُ سَكِیْنَتَهٗ عَلَیْهِ

(پارہ:10، سورۀ التوبه:40)

 ترجمهٴ کنزُ العِرفان: دوئي پۀ دوو کښې دويم وو، چې کله دواړه پۀ غار کښې وو، چې کله يـې خپل ملګري ته فرمائيل غم مۀ کوه، بے شکه الله زمونږ سره دے نو الله پۀ هغه باندې خپل تسکين نازل کړو۔

پۀ روايتونو کښې دي: د مکې کافران د رسولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم پۀ لټون کښې تر غاره پورې ورسيدل، چې کله حضرت صِدِّيقِ اکبر رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ دا وليدل نو هغوئي ويريدل، د هغوئي سره د خپل ځان خو يقيناً چې هيڅ فِکر نه وو، که خطره وه نو د رسولِ ذِيشان صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم وه، نو د دې ويرې نه چې کافران خو راورسيدل، اوس به دوئي نبي کريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ته نقصان رسوي، د حضرت صِدِّيقِ اکبر رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ د سترګو نه اوښکې روانې شوې، چې کله رسولِ اکرم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم يارِ غار داسې پۀ ژړا وليدلو نو اوئې فرمائيل: ^([1])

لَا تَحْزَنْ اِنَّ اللّٰهَ مَعَنَا (پارہ:10، سورۀ التوبه:40)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: غم مۀ کوه، بے شکه الله زمونږ سره دے۔

د خوږ آقا و مولا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم دا فرمان اوريدل وو چې د حضرت صِدِّيقِ اکبر رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ اطمينان نصيب شو، الله پاک فرمائي:

فَاَنْزَلَ اللّٰهُ سَكِیْنَتَهٗ عَلَیْهِ (پارہ:10، سورۀ التوبه:40)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: نو الله پۀ هغۀ باندې خپل تسکين نازل کړو۔