Book Name:Achay Logon Ki Nishaniyan
باندې ولګولو۔ خلقو چې د بد کارې زنانه خبره واوريدله نو غصه شول۔ پۀ منډه د هغۀ خوا له راغلل، د حضرت جُرَيج رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه عبادت خانه يـې ورانه کړه او هغوئي يـې وتړو او د بادشاه خوا له يـې بوتلو۔ هغوئي ته چې کله د معاملې پته ولګيده نو هٰغه وړوکي ماشوم ته يـې وفرمائيل: ځويه! هُم تۀ ووايه چې ستا پلار څوک دے؟ هٰغه ماشوم هلک خبرې اوکړې او اوئې وئيل: زۀ د فلانکي شپونکي ځوي يم۔ دا يـې چې واوريدل نو ټولو ومنله چې حضرت جُرَيج رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه بالکل بے ګناه دے۔([1]) البته! هٰغې مور چې کومې ښيرې کړې وې، هغه پوره شوې۔
خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! وګورئ چې فقاهت دا دے چې بنده نفل نـمونځ کوي، مور جانه ورته اواز اوکړي نو انسان دې نـمونځ پريږدي او د مور خبره دې واوري خو حضرت جُرَيج رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه دا اونۀ کړل، هغوئي ډير لوئي عبادت ګزار وو، ولي الله وو، البته! صرف پۀ يوه معامله کښې هغوئي د فقاهت نه کار وانخستو نو پۀ دې هغوئي نقصان اوکړو۔
خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! اميد دے چې اوس به د فقاهت پۀ مطلب باندې پوهه شوي يـئ۔ حديثِ پاک مونږ واوريدو: الله پاک چې د چا سره د نيکۍ اِراده وفرمائي، هغه ته فقاهت عطا کړي۔ اوس دې مونږ غور اوکړو چې آيا دا فقاهت زمونږ نصيب دے؟ آيا مونږ دې خبرې ته توجه کوو؟ ما ته څۀ وخت څۀ کول دي؟ پۀ ما باندې کوم وخت کوم کار لازم دے؟ آيا پۀ دې خبره باندې زۀ پوهيږم؟ افسوس چې عام طور خلق پوهه نۀ وي * پۀ بنده باندې د نـمونځ احکام زده کول فرض شوي دي خو هغه د دُنيا پۀ تعليم زده کولو کښې مصروف وي۔ يقيناً چې د دُنيا تعليم پۀ جائز انداز کښې زده کول بالکل جائز دي خو څۀ چې زده کول فرض دي، هغه به وړومبے زده کول وي * دغه شان دلته خلق پۀ عجيبه قِسمه جګړو کښې انښتي وي، مثلاً * د حضرت موسیٰ عَلَیْهِ السَّلَام د [مور د طرف نه] د نيا