Book Name:Achay Logon Ki Nishaniyan
خبرې چې به زمونږ نه پوښتنه کيږي، د هغې خبره اوکړه! هغه زده کړه! پۀ هغې ځان پوهه کړه! پۀ غير ضروري معاملاتو کښې ګوتې ولې وهې؟
خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! پۀ دې خبره باندې مونږ ته ځان پوهه کول دي۔ چي پۀ دِين کښې فقاهت حاصل کړئ! يعنې اصلي د زده کولو، ځان پوهه کولو، کتلو، د غور کولو، د تبصرو او تجزيو کولو دا خبره دا ده چې * پۀ ما باندې څۀ لازم دي؟ * ما څۀ اوکړل؟ * زۀ څۀ کووم؟ * ما خپلې ذمه وارۍ پوره کړې دي که نۀ؟ د دې پۀ زده کولو، ځان پوهه کولو او پۀ غور کولو کښې مصروفه کيدل پکار دي۔ * الله پاک يو دے، د هغۀ شريک نشته * خوږ محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د الله پاک نبي دے، اخري رسول دے * صحابۀ کرام عَليهمُ الرّضوَان ټول جنتيان دي۔ وغيره چې څومره هم بنيادي عقيدې دي، چې مونږ هغه زده کړو او پۀ هغې باندې پوخ عمل اوکړو، بس دا کافي دي * دغه شان د ملکونو پۀ باره کښې تبصرې * پۀ مختلفو جماعتونو باندې تنقيدونه۔ د دې ټولو سره زمونږ څۀ تعلق دے۔۔۔؟ آؤ! د دې سره به تعلق هله جوړيږي، کله چې مونږ ته دا ذمه وارۍ وسپارلے شي۔ ځکه بهتري پۀ دې کښې ده چې مونږ فضول او بے فائدې خبرو ته توجه نۀ کوو او فقاهت حاصل کړو، پۀ دي وخت کښې پۀ ما باندې څۀ لازم دي، د هغې پۀ سوچ، د ځان پوهه کولو او د زده کولو پۀ کوشش کښې اخته شو۔
صوفيائے کرام يوه اِصطلاح وائي: اِبنُ الوَقت۔ وئيلے کيږي: اَلصُّوفِیُّ اِبْنُ الْوَقْتِ يعنې صُوفي اِبنُ الوَقت وي۔ د اِبنُ الوَقت هم دغه معنیٰ ده چې صوفي هر وخت هم هٰغه کار کوي، کوم چې هٰغه وخت پۀ هغه باندې لازم وي۔([1])
بس مونږ له هم پکار دي چې مونږ هم اِبنُ الوَقت جوړ شو۔ يعنې هر وخت هم پۀ هٰغه