واقعه لږه شان اوږده ده زۀ يـې لږه شان مختصر عرض کووم۔ درې کسان وو، هغوئي چرته روان وو، پۀ لاره کښې تيز باران شروع شو، هغوئي د باران نه د بچ کيدو د پاره د يو غر غار ته ننول، هغوئي پۀ غار کښې دننه وو، بهر تيز باران وريدو، پۀ دغه وخت کښې يو غټ ګټ راوښويدو او د غار خُلې له راغے، غار بند شو، دننه پکښې تيارۀ شوه۔۔۔!! بهر د راوتلو لاره هم نۀ وه۔ ډير پۀ مشکل کښې راغلل، بيا هغوئي يو بل ته ووئيل: تر ننه پورې چې مو څومره نيک اعمال کړي دي، ستاسو پۀ نظر کښې چې پۀ هغې کښې کوم د ټولو نه افضل عمل وي، د الله پاک پۀ بارګاه کښې د هغې وسيله پيش کړئ! نو * پۀ دې کښې يو د مور او پلار د خِدمت والا نيکۍ وسيله پيش کړه او دُعا يـې وکړه: اے الله پاکه! زما د مور او پلار د خِدمت والا نيکۍ پۀ برکت دا ګټ دومره لرې کړې چې مونږ اسمان ووينو۔ څنګه چې هغۀ د نيک عمل وسيله وړاندې کړه او دُعا يـې وکړه نو هٰغه وخت ګټ لږ شان وخوزيدو او اسمان پۀ نظر راغلو * بيا دويم کَس خپله د الله پاک د ويرې او د حيا والا نيکۍ وسيله پيش کړه او ويـې وئيل: اے الله پاکه! زما د دې نيک عمل پۀ برکت سره دا ګټ نور هم لرې کړې۔ نو ګټ نور وخوزيدو * بيا دريم کَس خپله د امانت دارۍ والا نيکۍ وسيله وړاندې کړه او دُعا يـې وکړه: اے الله پاکه! زما د دې امانت دارۍ پۀ وسيله دا ګټ نور هم لرې کړې۔ څنګه چې هغه دُعا وکړه نو زمونږۀ خوږ محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم فرمائي: هٰغه ګټ کوم چې د غار خُله بنده کړې او هغوئي يـې قيد کړي وو، د هغوئي د نيکو اعمالو د وسيلې پۀ برکت هٰغه ګټ لرې شو (او هغوئي ټول پۀ خپله لاره باندې روان شول)۔ ^([1])

  سُبْحٰنَ اللہ! دا دے د وسيلې برکت۔۔۔!! لهذا چې کله هم څۀ مشکل وي، پريشاني وي، مصيبت وي، تنګدستي وي، څۀ کار کول غواړۍ، پۀ يو ميدان کښې کاميابي غواړۍ نو نيک