فرمائي: زما نور څۀ پکار وو؟ د زړۀ مُراد۔۔۔!! دې د پاره زۀ ګولړه شريف ته هم حاضر شوم، څنګه چې ورسيدم نو څۀ ګورم چې هم هٰغه بزرګ کوم چې داتا حُضُور رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه پۀ خوب کښې راښودلے وو، پير مهر علي شاه صاحب رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه هم هغۀ دے، ما فوراً د هغوئي پۀ لاس باندې بيعت وکړو او د هغوئي پۀ غلامۍ کښې پاتې شوم او د باطِن پۀ صفايۍ کښې مصروف شوم۔ ^([1])

آپ محتاجوں کے والی درد مندوں کی دواء                 بیکسوں کے آپ وارث اے ولی، شانِ خدا

مشکلیں حل ہوتی ہیں دربارِ عالی سے سدا                   جاری دریا ہے سخاوت کا تری شہنشاہ

گنج بخش فیضِ عالم مظہر نورِ خدا

ناقصاں را پیرِ کامِل کاملاں را رہنما

د معذوره کَس شِفا نصيب شوه

د لاهور د اوسيدونکي يو صاحب بيان دے، وائي چې يو ځل زۀ د خپل يو دوست سره د داتا حُضُور رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د سلام د پاره روان ووم، پۀ لار کښې مې د لوهاري ګيټ سره يو کَس وليدو، هغۀ رانجه خرڅول، زما دوست د هٰغه بوډا بابا طرف ته اِشاره وکړه او اوئې وئيل: دا کَس د داتا حُضُور رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه ژوندے کرامت دے۔ ما پۀ حيرانتيا سره پوښتنه وکړه: هغه څنګه؟ اوئې وئيل: راځه چې د هغۀ نه يـې پخپله واورو: مونږه دواړه د هغۀ خوا له لاړو، د هغۀ نه مو د واقعې پوښتنه وکړه، نو هغۀ ووئيل: 25 يا 30 کاله مخکښينۍ خبره ده، زۀ معذوره ووم، زۀ نۀ شوم تللے خو زما عادت وو چې د جُمعې نـمونځ به مې د داتا حُضُور رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د مزار شريف سره پۀ خوا کښې پۀ جومات کښې ادا کولو، زما ځامنو به زۀ بوتلم ، واپس به يـې راوستم هم، يوه ورځ د جُمعې د نـمونځ کولو د پاره پۀ جومات کښې حاضر ووم، اِقامت کيدو، ما وکتل چې د يو نوراني مخ والا بزرګ زما پۀ خوا کښې