وضاحت: د دې حقيقي مطلب دا جوړيږي چې زمونږه خوږ آقا و مولا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د هٰغه شان والا نبي دے چې ٭ نبي کريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د خپل نبوت پۀ نظر باندې څوک د شمعې پۀ شان د رڼا والا جوړ کړو ٭ چا ته يـې د جومات پۀ شان، شان او عزت عطا کړو ٭ څوک يـې د محراب او د منبر مالِک جوړ کړو او تر قيامته پورې يـې اِمام، پيشوا او مقتدیٰ جوړ کړو۔ ځکه پۀ دې شعر کښې دننه د حضرت ابو بکر، د حضرت عمر فاروق، د حضرت عثمانِ غني، د حضرت علي المُرتضیٰ رَضِىَ اللهُ عَـنْهُم شان خو ضرور شته دے خو د دې سره سره د دې خبرې هم بيان دے چې

دامنِ مصطفےٰ سے جو لپٹا یگانہ ہو گیا                           جس کے حُضُور ہو گئے، اس کا زمانہ ہو گیا

ځکه شعر پۀ ظاهره د صحابۀ کرامو عَليهمُ الرّضوَان پۀ شان کښې دے خو پۀ اصل کښې د مصطفٰے جانِ رحمت صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم عظمت او شان بيانوي۔ بس دا جواب اوريدل وو چې هٰغه غير مسلمه راپريوتو، د هغۀ ټوپۍ د سر نه وغورځيدله، هغۀ فوراً ځان ټيک کړو او اوئې وئيل: کوم جواب چې نن تاسو راکړے دے، دا جواب تر ننه پورې چا هم ما له نۀ وو راکړے۔ ^([1])

 هر صحابئ نبي! جَنَّتي! جَنَّتي!

الله! الله! اے د خوږ نبي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم عاشقانو! اے د صحابۀ کرامو او اهلِ بيتو   رَضِىَ اللهُ عَـنْهُم عاشقانو! لږ غور وکړئ! د اوليائے کرامو د صحابۀ کرامو عَليهمُ الرّضوَان سره څومره محبت دے، حُضُور داتا ګنج بخش علي هجويري رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د پينځمې صدۍ هجرۍ بزرګ دے، خواجه قمرُ الدِّين سيالوي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د تيرې صدۍ بزرګ دے، يعنې پۀ مينځ کښې يـې تقريباً 9 صدۍ فاصله ده، د دې 9 صدو نه پس خواجه قمر الدين سيالوي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د داتا حُضُور رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه پۀ بارګاه کښې حاضر دے، يو غير مسلمه