معلومه شوه چې د مال او اولاد محبت، د هغوئي خيال ساتنه او پالنه کښې دومره زيات مشغوله کيدل چې د الله پاک ياد هم د زړۀ نه اوځي، مثلًا [د هغوئي پالنه کښې د مشغوليدو په وجه] د نمونځونو وخت نۀ ميلاويږي، د حلال او حرام تميز پاتې نۀ شي نو دا سخت نقصان دے. انسان له پکار دي چې د اولاد د پالنې کولو په وخت کښې د نيکئ طرف ته راغب اوسي، اِنْ شَآءَ اللہُ الْکَرِیْم! اولاد به يـې نيک وي او د دنيا سره سره به په آخرت کښې هم فائده ورکوي.

فرمانِ مصطفٰی صَلَّی اللہُ عَلَیْہِ وَ آلِہٖ وَ سَلَّم

خوږ آقا، مکي مَدَني مصطفٰی صَلَّی اللہُ عَلَیْہِ وَ آلِہٖ وَ سَلَّم فرمائيلي دي: يوه زمانه به داسې راشي، (چې د خپل ايمان حفاظت کول به ډير مشکل شي،) د هم هٰغه کس ايمان به محفوظه پاتې وي، څوک چې د خپل ايمان د حفاظت د پاره، د يو غار نه بل غار طرف ته او د يو غر نه بل غر طرف ته ځي، په هٰغه دَور کښې به د الله پاک د نافرمانئ نه بغير رزق نۀ حاصليږي، په داسې صورتِ حال کښې به بنده د خپل بال بچ په وجه هلاکيږي، که ښځه او بچي يـې نۀ وي نو د مو او پلار په وجه به هلاکيږي، که مو او پلار يـې هم نۀ وي نو د هغۀ هلاکت به د خپلوانو يا ګاونډيانو په وجه کيږي، صحابۀ کرامو عَلَیْھمُ الرِّضْوَان عرض اوکړو: يا رسول الله صَلَّی اللہُ عَلَیْہِ وَ آلِہٖ وَ سَلَّم! دا به څنګه کيږي؟ (يعنې انسان به د خپل کو والؤ په وجه په هلاکت کښې څنګه اخته کيږي،) ويـې فرمائيل: هغوئي به هغۀ ته د تنګدستئ په وجه پيغورونه ورکوي، د دې په وجه به هغه خپل ځان د هلاکت ځائ ته ورسوي.^([1]) (يعنې هغه کس به د خپل کو والؤ (بال بچو وغيره) د پيغورونو نه ځان ساتلو د پاره په مال حاصلولو کښې د حلال او حرام پرواه نه کوي).