يـې کړې وه، هغه به خلقو ته ښکاره کيدله۔ نو فرعون د دې يو حل ولټولو، هغۀ د وړۍ جامې، د ويښتو نه جوړه کړے شوې ټوپۍ او د اِيرې نه ډکه يوه تيلۍ را واخسته او بالکل يواځې د يوې شاړې جزيرې طرف ته روان شو، هلته چې لاړو نو هغۀ شاهي جامې ويستلې، د وړۍ جامې يـې واغوستې، پۀ سَر باندې يـې د ويښتو نه جوړه کړے شوې ټوپۍ کيښوده او اِيره يـې پۀ زمکه باندې خوره کړه پۀ هغې کښې يـې ځان ولړو، هغۀ پۀ ژړا ژړا سر پۀ سجده شو او عرض يـې وکړو: اے زما خالِق او مالِکه! ما ته معلومه ده چې هم تۀ د زمکې او د اسمان مالِک يـې خو پۀ ما باندې بد بختي غالبه شوه، زۀ ستا پۀ نافرمانۍ او سرکشۍ کښې د حده تير شوم، اے مالِکه! ما پۀ خپل قوم کښې مۀ رسوا کوې، بے شکه تۀ ډير کرم کوونکے يـې۔

فِرعَون بد بخته چې کله د رَبِّ رحمان او رحيم پۀ حُضُور کښې د خپلې عاجزۍ او محتاجۍ اِظهار وکړو نو د کرم درياب پۀ موجونو شو او الله پاک د نيل درياب د جاري کولو حکم وفرمائيلو۔ ^([1])

 اَللہُ اَکْبَر! خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! غور وکړئ چې د فرعون پۀ شان سرکشه کافِر اګر که د خپلې دُنيا د دروغژن عزت د پاره سهي، چې کله د الله پاک پۀ حُضُور کښې د محتاجۍ او د بے وسۍ اِظهار کوي، مني چې مولیٰ! هُم تۀ د قدرتونو والا يـې، زۀ خو بے وسه محتاجه بنده يم، چې کله فرعون پناه غواړي نو الله پاک داسې کرم کوي، سوچ وکړئ چې مونږ خو بيا مسلمانان يو، د هٰغه رَبُّ العَالَمِين پۀ حُضُور کښې سجدې کوونکي، د هغۀ د محبوبِ کريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم کلمه لوستونکي يو، مونږ چې کله د خپلو محتاجو اِقرار وکړو، د خپلې بے وسۍ خيال راولو او د زړۀ د اِخلاصه وه منو چې مولیٰ! زۀ محتاج يم، ستا بنده يم، زما هيڅ طاقت نشته، هيڅ قوت نشته، اے کريم مالِکه! زۀ ستا پۀ پناه