دُنيا د مال او دولت، د عيش او عشرت او د دُنيا د فائدې د پاره د اخرت نقصان برداشت کول دا هم د تاوان سودا ده۔ پۀ 25 سيپاره، سورۀ شُوریٰ، آيت: 20 کښې الله پاک اِرشاد فرمائي:

مَنْ کَانَ یُرِیْدُ حَرْثَ الْاٰخِرَۃِ  نَزِدْ لَہٗ فِیْ حَرْثِہٖ ۚ وَ مَنْ کَانَ یُرِیْدُ حَرْثَ الدُّنْیَا نُؤْتِہٖ  مِنْہَا وَ مَا لَہٗ  فِی الْاٰخِرَۃِ مِنْ نَّصِیْبٍ (۲۰)

(پارہ:25 ، سورۀ الشوریٰ :20)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: څوک چې د اخرت فصل غواړي نو مونږه د هغۀ د پاره د هغۀ پۀ فصل کښې اضافه کوو، او څوک چې د دُنيا فصل غواړي نو مونږه هغۀ ته د دې نه څۀ ورکوو او پۀ اخرت کښې د هغۀ هيڅ حصه نشته۔

صحابئ رسول، سلطانُ المُفَسِّرِين حضرت عبد الله بن عبَّاس رَضِىَ اللهُ عَـنْهما د دې آيت پۀ تفسير کښې فرمائي: کوم بنده چې دُنيا له پۀ اخرت باندې ترجيح ورکړي (مثلاً د دُنيا د مستقبل فِکر خو کوي خو پۀ اخرت کښې د کاميابۍ فِکر نۀ کوي) د هغۀ د پاره پۀ اخرت کښې هيڅ حصه نشته، آؤ! د هغۀ د پاره دوزخ دے۔ ورسره ورسره دا وبال هم چې (د دُنيا د مستقبل د پاره به) د هغۀ د فِکرونو هيڅ نتيجه نۀ راووځي، هغۀ له به پۀ دُنيا کښې صرف هٰغه څۀ ورکولے کيږي، کوم چې د مخکښې نه ليکلے شوي وي۔ ^([1])

خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! که دُنيا ميلاؤ شي او که ميلاؤ نۀ شي نو خير دے، د اخرت نقصان هيڅ کله نه دي کيدل پکار، خُدائے دې نۀ کړي که پۀ دُنيا کښې مونږه ډير څۀ وګټل، ډير مالداره شو، منصب، شهرت، عزت، دولت هر څۀ ميلاؤ شو خو د اخرت کاميابي مو د لاس نه ووتله نو ډير نقصان به وشي، ځکه هميشه اخرت له پۀ دُنيا باندې د ترجيح ورکولو عادت جوړ کړئ! * که پۀ 10 منټه دُکان بندولو د يو څو سوو يا يو څو زرو روپو نقصان کيږي نو هيڅ خبره نۀ ده خو نـمونځ نۀ دي پريښودل پکار * که د دروغو وئيلو نه بغير ګزاره نۀ کيږي نو نۀ دې کيږي، پۀ دروغو وئيلو هيڅ کله هم خپل اخرت