او فرمائيل يـې: اے فلانکيه! ګواه شۀ! اے فلانکيه تۀ هم ګواه شۀ! پۀ روايتونو کښې دي: کافِرانو پۀ دې باندې يقين نۀ کولو، هغوئي به بيا بيا خپلې سترګې مږلې، بيا به يـې کتل، سپوږمۍ واقعي چې دوه ټوټې وه، اخر ستړي شول او اوئې وئيل:

سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ(۲) (پارہ :27، سورۀ قمر  :2)                         

ترجمهٴ کنزُ العِرفان          :           دا خو څه دائمي جادو دے۔

پۀ دوئي کښې يو کافِر ووئيل: که دا واقعي جادو دے نو پۀ تاسو باندې جادو وشو، پۀ ټوله دُنيا باندې خو نۀ دے شوے، لهذا چې کله قافلې راځي نو د هغوئي نه به پوښتنه وکړو، نو د مختلفو ځايونو نه مسافر راغلل،  مکې والؤ د ټولو نه پوښتنه وکړه نو ټولو هم دغه ووئيل: آؤ! مونږه پۀ فلانکۍ شپه باندې سپوږمۍ دوه ټوټې شوې ليدلې وه۔ ^([1])

الله! الله! دا څومره د کمال معجزه وه، ابو جهل وغيره له خو بيا پکار وو چې کلمه يـې وئيلې وے او مسلمانان شوي وو خو افسوس چې پۀ هغوئي باندې بد بختي غالبه وه، هغوئي پۀ دې خبره باندې کلک ولاړ وو چې مونږ خو يـې هسې هم نۀ منو۔ نو پۀ خپلو سترګو باندې يـې سپوږمۍ دوه ټوټي کيدل و ليدل  او د بهر نه د راغلو مسافرو د ګواهۍ اوريدو باوجود يـې  هم دغه ووئيل:

سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ(۲) (پارہ :27، سورۀ قمر  :2)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان   :     دا خو څه دائمي جادو دے۔

اے د خوږ نبي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم   عاشقانو! دا د نۀ منلو طبيعت * کافرانو د سپوږمۍ دوه ټوټو کولو ووئيل، سپوږمۍ ورته دوه ټوټې  وښودلے شوه * د کاڼو د خبرو کولو يـې ووئيل، پۀ کاڼو باندې کلمه ووئيلے شوه * ونې روانې شولې * ځناورو سجدې وکړې خو چې طبيعت انکار والا جوړ کړے شي نو بيا که هر څۀ هم وي، هم انکار کول به وي، چې کله ذهن جوړ شي چې زۀ يـې نۀ منم نو بيا که زمکه بره لاړه شي او اسمان ښکته راکوز شي، که هر څۀ وکړے شي نو هډو مني يـې نۀ۔