دکاندار چې د هغۀ خبره واوريدله نو اوئې وئيل: زما دا د وزن لوټې پوره کلو وې، د دې نه خاوره هم تا خوړلې ده، څومره چې تا خاوره خوړلې ده نو هٰغه همره وزن کم شو۔ ځکه قصور پۀ اصل کښې زما نۀ بلکې ستا دے۔

دا د پوهه کولو د پاره يوه واقعه ده، واقعي ده چې خبره رښتيا ده، څوک چې نورو له دوکه ورکوي، هغوئي دا ګنې چې زۀ ډير عقلمند يم، د ډيرو خلقو نه بيوقوفه جوړووم خو پۀ حقيقت کښې هم دا بيوقوفه دے چې خپل ځان له پۀ دوکه ورکولو کښې اخته دے، د نورو نۀ بلکې هم د خپل ځان پۀ دوکه کولو کښې مصروف دے۔

پۀ اخستو او خرڅولو کښې خپل ځان له د دوکې ورکولو نقصانونه

وګورئ که چرې انسان پۀ ناپ تول کښې کمے نۀ کوي، پۀ اخستو او خرڅولو کښې رښتيا وائي، دوکه نۀ کوي نو د هغۀ که دغه کاروبار پۀ ښه نيت سره وي نو د حلالې ګټې پۀ وجه به بهترين عبادت شميرلے کيږي خو د هغۀ پۀ کارونو کښې چې کله دوکه شامله شي نو اُلټا ترينه ګناه جوړه شي۔ د دوکې کولو پۀ وجه اګر که پۀ ظاهره مال پۀ نظر راځي خو وګورئ چې څۀ څۀ پرې د لاسونو نه ځي * د دوکې کولو پۀ وجه برکت لاړو * د دوکې کولو پۀ وجه عافيت رخصت شو * د دوکې کولو پۀ وجه مال راغلو خو د دې سره سره بيماري هم راتلے شي، قرض هم راتلے شي، افتونه هم راتلے شي او * د ټولو نه غټ نقصان دا چې که دغه سودا پۀ امانت دارۍ سره کيږي نو دغه سودا سوداګر د جنَّت حقدار جوړوي خو چې کله پۀ دې کښې دوکه راغله، خيانت راغلو نو بيا به دغه سودا دا د دوزخ حقدار جوړ کړي۔

د يوې دانې پۀ بدل جنَّت خرڅوونکے

د يو بزرګ رَحْمَةُ الـلّٰـهِ عَـلَيْه عادت وو چې کله به يـې هم څۀ څيز اخستو نو نيمه دانه به يـې کم اخستو او چې کله به يـې څۀ څيز خرڅولو نو يوه دانه به يـې زيات ورکولو او فرمائيل به يـې چي: خرابي ده د هٰغه چا د پاره کوم چې د يوې دانې پۀ بدل کښې داسې جنَّت خرڅوي د