الله! الله! خبر پئي ته گناهه کي معمولي سمجهڻ منافق جي نشاني آهي. افسوس! اڄ اسان وٽ ته هيءَ ڳالهه هڪ عام معمول بڻجي وئي آهي. * ماڻهو گناهه ڪندا آهن. * نمازون قضا ٿينديون آهن، * مسجدون ويران آهن، * بازارن ۾ ڪوڙ، دوکو، دغابازي عام آهي، * گهر  گهر ۾ ڄڻ ته سينما بڻيل آهن،           * فلمن، ڊرامن، موسيقي وغيره جو هر گهر ۾ راڄ آهي. ان جي باوجود  اسان کي انهن گناهن جو احساس به ناهي ٿيندو.  الله اسان کي سمجهه عطا فرمائي!

اٰمِين بِجَاهِ خَاتَمِ النَّبِيّٖن صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّم

وڏي ۽ ننڍي گناه ۾ فرق

علماءِ ڪرام فرمائن ٿا: ٻانهي کان جڏهن گناهه ٿئي ۽ هو ان کي معمولي نه سمجهي، تمام وڏو گناهه سمجهي ۽ الله پاڪ کان ڊڄي وڃي ته اهڙو گناهه ربّ جي حضور ننڍو آهي (يعني ان جي ان خوف ۽ ڊپ سبب اهو گناهه بخشجي ويندو آهي) ۽ جيڪڏهن ڪو ٻانهو گناهه ڪري ۽ پوءِ ان کي معمولي سمجهي ته اهو گناهه تمام وڏو آهي ڇوته ان کي نه ان تي شرمندگي ٿيندي، نه هو ان کي ڇڏيندو، نه وري ان جي معافي گهرندو.^[1]

گناهه کان بعد جون 4 برايون

حضرت عوّام بن حَوۡشَب رَحۡمَةُ اللهِ عَلَيۡه فرمائن ٿا: گناهه ٿي وڃڻ کان بعد جون 4 برايون اهڙيون آهن جيڪي گناهه کان به وڌيڪ خراب آهن: (1) اِسۡتِصۡغَار (يعني گناهه کي معمولي سمجهڻ) (2) اِغتِرار (غافل رهڻ) (3) اِستِبشار ( يعني خوش رهڻ ۽ الله پاڪ جي حضور حاضريءَ کان خوف نه ڪرڻ) (4) ۽ اِصرار(يعني گناهه تي ڄمي وڃڻ،  توبه نه ڪرڻ). ^([2])

پيارا اسلامي ڀائرو! گُناھ ٿي وڃڻ انسان جي فطرت آهي، يعني اسان جهڙن عام انسانن کان گُناھ ٿي ئي ويندا آهن پر اسان کي انهن 4 بُرائين کان بچڻ ئي گهرجي.