حضرت مُجاهِد رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه ډير لوئي عالِم دے، تابعي بزرګ دے، هغوئي فرمائي: د دې آيت مبارک مطلب دا دے چې کوم بنده چې کله د ګناه اراده وکړي، بيا هغۀ ته د الله پاک پۀ حُضُور کښې حاضريدل (د قيامت پۀ ورځ د هر يو عمل حساب ورکول) راياد شي او هغۀ د الله پاک د ويرې نه د ګناه اراده پريږدي، ګناه پريږدي، د داسې خوش قِسمته د پاره دوه جنتونه دي۔ ^([1]) يو جنَّت د الله پاک نه د ويرې پۀ صِله کښې او بَل د نفس د خواهشاتو د پريښودو پۀ صِله کښې دے۔ ^([2])

سُبْحٰنَ اللہ! خوږو او محترمو اِسلامي وروڼو! غور وکړئ چې د الله پاک نه د وريدو سره به د هغۀ پۀ حُضُور کښې حاضري کيږي، دا خبره چې ياد وساتي او کوم بنده چي د ګناه نه بچ شي، د هغې څومره زبردست انعام دے، داسې نيک بخته ته به دوه جنتونه عطا کولے شي، هٰغه جنَّتونه به هم څومره عالي شان وي؟ واورئ! الله پاک فرمائي:

ذَوَاتَاۤ اَفْنَانٍۚ(۴۸) (پارہ:27، سورۀ الرحمٰن:48)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: د ښاخونو والا دي۔

يعنې پۀ دغه جنتونو کښې د ميوؤ نه ډک باغونه دي، پۀ هر ښاخ باندې يـې قِسما قِسم ميوې دي۔ ^([3])

فِیْهِمَا عَیْنٰنِ تَجْرِیٰنِۚ(۵۰) (پارہ:27، سورۀ الرحمٰن:50)

ترجمهٴ کنزُ العِرفان: پۀ هغو کښې دوه چينې بهيږي۔

يعنې پۀ دې دواړو جنتونو کښې د صفا او خوږو اوبو دوه چينې بهيږي، د يوې نوم: تَسنِيم دے۔ د بَلې نوم: سَلسَبِيل دے۔ ^([4])