راحت ته هيڅ ضرورت نشته، زۀ د الله پاک پۀ رضا باندې راضي يم.

سُبْحٰنَ اللہ! څومره ښکلے شان دے د الله والؤ...!! د دې نه دا معلومه شوه چې * که مشکل راشي * که پريشاني راشي * که تکليف راشي * که غربت راشي * که بيماري راشي * چې څۀ هم وي * نظر پۀ رَبِّ کريم باندې ساتئ! د برداشت کولو به هډو ضرورت نه راپيښيږي بلکې هم پۀ تکليف کښې به مزه راځي.  

څۀ چې رَبّ وغوښتل، هغه وشول...!!

حضرت اَنَس بن مالِک رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ صحابئ رسول دے، د خوږ آقا و مولا، مکي مَدَني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم خاص خادِم دے، هغوئي فرمائي: ما 10 کاله د خوږ محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم پۀ خدمت کښې تير کړل، پۀ دې کلونو کښې يو ځل هم نبي کريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم دا اونه فرمائيل چې اے انسَ! دا کار دې ولې وکړو؟ نۀ يـې دا وفرمائيل چې دا کار دې ولې اونه کړو؟ ^([1]) نور فرمائي: که چرې زما نه به څۀ نقصان وشو، څۀ لوښے وغيره به رانه پريوتلو او مات به شو، پۀ دې باندې به که چرې پۀ کور کښې زۀ چا رټلم نو نبي کريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم به فرمائيل: دا پريږدئ! فَاِنَّہٗ لَوْ قُضِيَ شَيْءٌ لَكَانَ که نور څۀ پۀ قِسمت کښې وو هغۀ به کيدل. ^([2])

سُبْحٰنَ اللہ! دا ډيره د کمال خبره ده، زمونږ پۀ کورونو کښې پۀ دې خبرو باندې ښه ډيرې جګړې کيږي * د ماشوم د لاس نه که لوښے پريوځي او مات شي، پۀ دې باندې مئيندې غصه کيږي، مور پلار رَټل شروع کوي * که پۀ غلطۍ سره چائے د لاس نه وغورځيږي او پۀ جامو باندې پريوځي نو بيا سم قيامت راځي، که څۀ فنکشن وغيره وي،