(1):يوه داسې ډله راشي د هغوئي مخونه به د پړقيدونکو ستورو په شان وي، فرښتے به د هغوئي نه پوښتنه کوي: ستاسو عَمل څه وو (د کوم په برکت سره چې ستاسو دا سعادت نصيب شو)؟ هغوئي به عرض کوي: مونږ چې به اذان واوريدو نو ټول کار به مو پريښودو او اوداسه ته به پاڅيدلو. (2): بيا به يوه داسې ډله راشي چې د هغوئي مخونه به د سپوږمئ په شان وي، فرښتے به ترينه پوښتنه کوي: تاسو به څه عمل کولو؟ هغوئي به وائي: مونږ به د وخت نه مخکښې اودس کولو او د لـمونځ د پاره به تياريدلو. (3): بيا به يوه بَله ډله راشي، د هغوئي مخونه به د نمر په شان روښانه وي، فرښتے به د هغوئي نه د عمل [په باره کښې] پوښتنه اوکړي، هغوئي به وائي: مونږ به اذان په جمات کښې اوريدلو (يعنې د اذان نه مخکښې به مو جُمات ته ځان رَسَوَلو). ^([1])

جنت میں نرم نرم بچھونوں کے تخت پر     آرام سے بٹھائے گی اے بھائیو! نماز

رحمت کے شامیانوں سے خوشبو کے ساتھ ساتھ     ٹھنڈی ہوا چلائے گی اے بھائیو! نماز

ابر رحمت جھوم کر برسے گا ہوجائے گی دور      قحط سالی کی مصیبت تم پڑھو دل سے نماز

دور ہوں بیماریاں بے کاریاں ناکامیاں دل میں داخل ہو مسرت، تم پڑھو دل سے نماز

د خُلې نه به ئې خوشبوئي روانه وي

حضرت انس بن مالک رَضِىَ اللهُ عَـنْهُ فرمائي: کله چې به قيامت قائم شي، هغه وخت به روژه دار په داسې شان سره د قبرونو نه راووځي چې د هغوئي د خُلو نه به د مشکو په شان تيزه خوشبوئي ځي، هغوئي به د خپلې خوشبوئي نه پيژندلے شي. بيا چې به کله دوئي د حشر ميدان ته اورسي نو د دوئي د پاره به دسترخوان غوړولے شي، په هغې باندې به