کرامت حق دے

اے عاشقانِ رَسُول! د اوليائے کرامو رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْهم شان ډير اوچت دے، دا نيکان بندګان د الله پاک ډير محبوب او خوښ وي، رَبِّ کائنات دوئي ته ډير لوئے لوئے انعامونه عطا کوي، په دې کښې يو انعام کرامت هم دے. کرامت يقيناً حق دے، د نبوت د زمانے نه تر اوسه پورې چرې هم په دې مسئله کښې د اهلِ حق ترمينځه اختلاف نه دے راغلے، د ټولو شريکه عقيده ده چې د صحابۀ کرامو عَليهمُ الرّضوَان او اوليائے کرامو رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْهم کرامتونه حق دي او په هره زمانه کښې د الله والؤ نه کرامات ظاهر شوي دي او  اِنْ شَآءَ اللّٰہُ الْکَرِیم! تر قيامته پورې به اوليائے کرام تشريف راوړي او د هغوئي نه به کرامات هم ظاهريږي.

کرامت څه ته وئيلے شي؟

د کرامت مطلب دے: د وَلِـىُّ الله نه ظاهريدونکے داسې کار کوم چې عادتاً مُحال وي يعنې د ظاهري اسبابو په ذريعه د دې ظاهريدل ممکن نه وي. مړے ژوندے کول، دا عادتاً ممکنه نه ده، که يو وَلِـىُّ الله، د الله پاک په عطا سره مړے ژوندے کړي نو دې ته به کرامت وئيلے شي، هم داسې صرف د لاس وروړلو سره، په سترګو د ليدلو سره علاج نه لرونکي مريض ته شفا عطا کول، د څه آلے (مثلاً موبائل وغيره) نه بغير د لرې نه اوريدل، د زړه په خبره پوهيدل، مدد ته رسيدل، د سوونو کلوميټره مزل د سورلئ نه بغير په منټونو کښې کول وغيره، داسې کار که د وَلِـىُّ الله نه ظاهر شي نو دې ته کرامت وئيلے شي، که داسې کارونه د الله پاک د رښتيني انبياؤ عَلَیْهِمُ السَّلَام نه ظاهر شي نو هغې ته معجزه