نه) مدينے منورې ته حاضري کووم.^[1]

جہاں سے چاہیں مدینے کو جا نکلتے ہیں      ہمیں زمیں پہ سفر کی اجازت ایسی ہے

غير مسلمه ته ئې کلمه اووئيله او ابدال ئې جوړ کړو

هم داسې حُضُور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه ...!! هغه خو د اولياؤ سردار دے، د هغوئي خو ځانګړے شان دے. شيخ ابو حسن بغدادي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: زه به ټوله شپه ويخ ووم د پاره د دې چې څه وخت د حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په خِدمت کښې تير کړم، يوه شپه ما اوليدل: حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د کور نه بهر تشريف راوړلو، ما د اوبو لوټه راوړله، هغوئي دې ته پام اونکړو او دروازې طرف ته ئې تشريف يوړلو، دروازه پخپله برسيره شوه، هغوئي تشريف يوړلو، زه ورپسې هم وروستو وروستو روان شوم، حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د بغداد ښار نه بهر تشريف يوړلو، اوس لا يو څو قدمه تلے وو چې يو ښار په نظر راغے، ما هغه ښار مخکښې چرته نه وو ليدلے.

حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه هغه ښار ته ننوتلو او يو کور ته ئې تشريف يوړلو، هلته 6 کسان ناست وو، هغوئي اودريدل او د هغوئي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه احترام ئې اوکړو او سلام ئې عرض کړو، د دغه کور د يو ګوټ نه څه د ژړا او اسويلي آوازونه راتلل، لږه شيبه پس هغه آوازونه بند شول، په دې کښې يو کَس راغے او د هغه کور ګوټ ته لاړو او مَړے ئې په اوګه کيښودو او بهر لاړلو. بيا يو کَس د حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په خِدمت کښې وړاندې کړے شو، د هغه بريت غټ غټ، سرتور سر وو او د ظاهري حُليے نه څوک کافِر ښکاريدو. حُضور غوثِ پاک رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه هغه کَس ته کلمَه شهادت اووئيله او