پڙهندا آهن. پوءِ پاڻ عربي جو هڪ شعر پڙهيائون:

مُحَمَّدٌ مِیْمُہٗ مَوْتُ لِکُفْرِ                                                                                                                              حَیَاۃُ الْقَلْبِ لِلْمُؤْمِنِ بِحَاہٍ

وَمِیْمٌ ثَانِی مَوْجُ الْمَوَاہِبِ                                                                                                                              وَ دَالُ خَیْرٍ دَالٌ لَا اِشْتِبَاهٍ

يعني محمد جي لفظ جو پهريون ميم ڪفر جي لاءِ موت آهي ۽ ان جي حا ۾ مسلمانن جي دل جي حيات(يعني زندگي) آهي، ان جو ٻيو ميم مواهب يعني پاڻ سڳورن صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ جي عنايتن ۽ عطائن جي لهر آهي ۽ لفظ محمد جو دال هر ڀلائي جو رهنُما آهي. ان ۾ ڪا شڪ جي گنجائش ناهي. (وسائلِ فردوس،صفحہ:51 ملتقطًا)

دونوں جہاں میں دُنیا و دِیں میں                                ہے اک وسیلہ نامِ مُحَمَّد

مؤمن کو کیوں ہو خطرہ کہیں پر                                   دِل پر ہے کَنْدَہ نامِ مُحَمَّد

روزِ قیامت میزان و پُل پر                                        دے گا سہارا نامِ مُحَمَّد^([1])

 صَلُّوْا عَلَی الْحَبیب!                                                                                           صَلَّی اللّٰہُ عَلٰی مُحَمَّد

مُحمَّد ٻنهي  جهانن جا مالڪ و مختار آهن

 سُبْحٰنَ اللہ! ڇا ته پيارو نالو آهي، ان جي هر حرف ۾ حڪمتون لڪيل آهن. درود پاڪ جي مشهور ۽ معروف ڪتاب  دلائل الخیرات شریف ۾ آهي: مُحمَّد جي لفظ جي ٻنهي ميمن جو مطلب آهي: مُلۡڪ (يعني بادشاهي)، حا جو مطلب آهي: رَحۡمَت ۽ دال جو مطلب آهي: دَوَام (يعني هميشگي).

مطلب هي آهي ته مُلۡڪ (يعني بادشاهتون) 2 آهن (1) هڪ دنيا جي بادشاهي ۽ (2) ٻئي آخرت جي بادشاهي، لهٰذا مُحَمَّد جي لفظ جي انهن 4 اکرن ۾ اشارو هن طرف آهي ته الله پاڪ ٻنهي جهانن جي رحمت ڀري، شفقت ۽ عنايت ڀري