د دې حقيقې مطلب دا جوړيږي چې زمونږه آقا او مولیٰ، مُحَمَّدِ مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم هغه شان والا نبي دے چې * هغوئي صَلَّى اللهُ  عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د خپل نبوت په نظر څوک د ډيوې په شان رڼا ورکونکے جوړ کړو، * چا له ئې د جُمات پشان عَظَمت او عزت ورکړو، څوک ئې د محراب او منبر مالِک جوړ کړو او تر قيامته پورې ئې امام، پيشوا او مُقتدٰی جوړ کړو. ځکه په دې شعر کښې د حضرت ابو بکر، حضرت عمر فاروق، حضرت عثمان غني او حضرت عليُّ الْـمُرْتَضٰی رَضِىَ اللهُ عَـنْهُم شان ښکاره دے خو د دې سره سره د دې خبرې بيان هم دے چې

دامنِ مصطفےٰ سے جو لپٹا یگانہ ہو گیا                                                                      جس کے حُضُور ہو گئے، اس کا زمانہ ہو گیا

ځکه دا شعر په ظاهره کښې د صحابۀ کرامو عَليهمُ الرّضوَان په شان کښې دے خو په اصل کښې د مصطفٰے جانِ رحمت صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم عَظَمت او شان بيانوي. بس د دې جواب اوريدو سره هغه غير مسلمه راپريوتو، ټوپئ ئې د سر نه پريوتله، هغه فوراً ځان راسم کړو او اوئې وئيل: کوم جواب چې ما ته نن تاسو راکړے دے، دا جواب ما له تر اوسه پورې چا هم نه وو راکړے. ^([1])

هر صحابئ نبي، جنّتي! جنّتي!

الله! الله! اے عاشقانِ رَسُول! اے عاشقانِ صحابه و اهلِ بيت! لږ غور اوکړئ! اوليائے کرام د صحابۀ کرامو عَليهمُ الرّضوَان سره څومره محبت کوي، حضور داتا ګنج بخش علي هجويري رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د څلورمې صدئ هجرئ بزرګ دے، خواجه  قَمْر ُالدِّیْن سيالوي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د تيرې صدئ بزرګ دے، يعنې په مينځ کښې ئې تقريباً د 9 صدو فاصله ده، د دې 9 صدو نه