جُمات سره د تعلق ضرورت او اَهَمِّيَّت

          خوږو او محترمو اسلامي وروڼو! نن چې د جُماتونو جوړولو څومره ضرورت دے، د دې نه په څو چنده زيات د جُماتونو آبادولو [يعنې په هغې کښې د لـمونځونو، تلاوت، ذِکر و اَذکار کوونکو شمير زياتولو] ضرورت دے خو بد قسمتئ سره نن زمونږه اکثريت د جُماتونو نه لرې اوسي، نن مونږه مغلُوبه او کُفّار غالِب دي، نن مونږه دروغو، غِيبت، چُغلي، وعده خلافئ، دوکے، لُوټ مار، ډاکه، غلا، کورنو بے اتفاقو او نورو ډيرو خرابو کښې اخته يُو. که غور اوکړے شي نو د دې يو اهم ترين سبب د خپلو مرکزونو يعنې جُماتونو نه لرې اوسيدل دي. هُم دا وجه ده چې نن د مسلمانانو ضمير مړ شوے دے، هُم دا وجه ده چې نن د انسانانو د زړونو نه انسانيت په ختميدو دے.

          خوږو او مُحترمو اسلامي ورو ڼـو! جُماتونه زمونږه مرکزونه دي تر څو چې مسلمانانو د خپل مرکز سره تعلق مضبوط ساتلو نو مسلمانان غالب وو، او د کله نه چې مسلمانانو د خپلو مرکزونو يعنې جُماتونو نه لرې والے اختيار کړے دے مسلمانان مخ په ښکته روان دي.

          الله پاک دې مونږ ته د خپلو مرکزوونو يعنې جُماتونو سره د تعلق مضبوطولو توفيق راکړي.

د صحابهٔ کرامو او بزرګانِ دين مختصر واقعات

           * حضرتِ ابو طلحه انصاري رَضِیَ اللهُ عَنْهُ  صحابئ رسول دے، د هغوئي يو وړوکے ځوئ وو، هغه سره به دوئي ډيره مينه کوله. يو ځل د هغوئي دغه ځوئ چې نوم ئې ابو عُمَير وو، بيمار شو، بيماري ئې زياته شوه، حضرتِ ابو طلحه انصاري رَضِیَ اللهُ عَنْهُ  سره د هغوئي ډير فکر پيدا شو تر دې چې د ځوئ په غم کښې هغوئي هُم وِيلي کيدو وِيلي کيدو باندې کمزورے شولو خو د جُمات سره محبت او تعلق ئې اوګورئ! په کومو ورځو کښې چې د